Христос Тајновидецот очите на разумот ви ги отвори,
а Павле апостолот во верата ве утврди,
о свети сопружници Акиле и Прискило,
вие кои душите ваши за Христа ги обручивте,

Во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“. Заради овој настан таа келија и денес се нарекува келијата „Достојно ест“....Му се јави и на Самиот Господ во Гетсиманската градина, кога Господ како човек беше поткрепуван од овој архангел пред страдањето; кога им се јави на жените Мироносици итн.

Во денешно време човекот често чувствува тага, очај, тромост, мрзливост, душевна здодевност и сите останати сатански состојби. Тагува, плаче, меланхоличен е, не се грижи за своето семејство, троши многу пари на психоаналитичари и лекови. Сето ова луѓето го нарекуваат несигурност, православието верува дека станува збор за искушенија од нечестивиот.

Овој голем Божји архангел се празнува на 26 март. На денешен ден пак, се слават и чествуваат неговите чуда и јавувања низ целата историја на човечкото спасение. Се смета дека оваа слава е востановена најпрво на Света Гора во 9 век, за време на царевите Василиј и Константин Порфирородните и на патријархот Никола Хрисоверг, а по повод јавувањето на овој архангел во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“.

Водачу на небесните војски,
ние недостојните секогаш те молиме,
со твоите молитви да нѐ оградиш
под кровот на крилјата
на твојата слава бестелесна,пазејќи нѐ нас,
кои грижливо ти се приклонуваме и повикуваме:
Од неволји избави нѐ,
како началник на вишните сили.

   Божјиот Дух почива на човекот и прави дом кога ќе види смирение и едноставност. Тој се оддалечува од себичноста, сезнаењето, духовниот елитизам и фарисејството, односно од чувството дека не сум како другите луѓе и верници.

 По повод 100 годишнината од осветувањето на црквата Св. Петка - Црниче 08.08.2024 год во состав на самата црква, се основа параклис посветен на св. Гаврил епископ Велички.
Животот и чудата на дедо Гаврил за време на неговиот живот и по упокојувањето им се добро познати на сите,

Самата наша природа не води кон покајание, зашто правиме грешки, самата природа би требало да нѐ води кон смирение, зашто сме многу глуви, неважни луѓе, но не ја живееме таа природна состојба и сме стигнале дотаму да сметаме дека е чудо да видиш смирен човек што

Основоположник и татко на монаштвото во Русија. Роден е во малото место Љубеч близу Чернигов. Рано ја остави својата татковина и отиде на Света Гора, каде што се замонаши и се подвизуваше во манастирот Есфигмен. Според едно небесно јавување игуменот го упати во Русија за да создава таму монаштво.

Жив е Господ и жива си ти света Ефимио,
која не го остави стадото Христово,
не само што за гревот на ближниот пред Бога се застапуваш,
туку за покривање на падовите во Црквата милост имаш.

Сега, ние, како крстени и од Бога избрани во благодат, нема потреба да талкаме за да стапнеме на ветената земја, туку ветената земја, како и патот, ни се дарувани во Литургијата, предвкусот на Небесното Царство, кое исповедаме дека го очекуваме. Во Христос не можеме да зборуваме за идни времиња како во Стариот Завет и за очекување на Месијата, туку за веќе реализирана и остварена цел

Маченици свети кои на бојно поле побрзавте,
Христа го исповедавте и венец на спасение добивте.
Повикајте и денес за нас о младенци на Царството нетлено –

Да вокресне Господ, и да се разбегаат Неговите непријатели,
повикуваше ти о свети Панкратие, испитувајќи се себеси,
благодатта Христова сите страсти на срцето ги преобрази,
така да идолите се срушија од Духот Кој во тебе се всели,

Прокопие, Прокопие, дожду небесен за верните,
благодатта Христова преку тебе мноштво ангели со тело раѓаше,
исповедувањето постојано на вистината нов сјај и додава,
до крајот на вековите на твоите молитви се надеваме,

Лекувајќи ја душата твоја Бог те умудри,
о света великомаченица Недело,
времето за тебе запре кога со вистината се украси,
без Љубов маките во животот се бреме неподносливо,
о света девојко, моли се за нас,

кои го празнуваме светиот спомен твој.

     Покајанието е коработ, стравот Божји е кормиларот, а Божјата љубов е божественото пристаниште. Стравот нѐ воведува во коработ на покајанието, нѐ пренесува преку смрдливото море на животот, нѐ води кон божественото пристаниште, кое е љубовта. 

Сисое велики,
избран да бидеш извор на благодат во пустината,
Христос преку тебе утеха распространуваше,
монаси мудро поучуваше,
болни лекуваше, мртви воскреснуваше.
О цветна градино на Словото Божјо, 

На 18-ти јули 1967 година во Охрид, на Третиот црковно-народен собор, Светиот синод на Македонската православна црква (МПЦ), донесе одлука за прогласување автокефалност на МПЦ како наследничка на обновената Охридска архиепископија.

На твоето плотско живеење се восхитија ангелските чинови,
телесно над невлидливите сплетени мрежи си се воздигнал,
ранувајќи ги демонските полкови,

Од немоста изведен на служба Господова,
благодарност срцето подигна кон Небесата,
о Андрее Христов славеју на небото и на земјата,
усто медоточна секогаш спремна да опишеш одора Богородична,
исповедник на волјата Божја,