„Нашите светители поседуваат Божествена правда наместо човечка,“, ми одговори.
„А што е божествена правда?“, повторно прашав.
Вака ми објасни:

Го нарекуваат „подвижник од градот“. Готви сам, храмот во митрополијата го чисти самиот, не користи мобилен телефон, ретко зборува и на фиксниот телефон. Оди во Атина само за да учествува на Синодските седници користејќи ги автобусите од јавниот превоз, ги обиколува околните села од неговата митрополија одејќи пеш и има заборавено што се тоа скапи архиерејски одежди. „Јас сум еден калуѓер“, вели самиот тој.

По извесно време ги видов како си одат. Сега беа сосема поинакви. Молчаливи, замислени се спуштаа низ патеката. Излегов и ја прашав старицата: „Кои беа овие, кои дојдоа?“ – „Дојдоа некои луѓе, едниот раскопчан, другиот без кошула, третиот на кратки пантолони… Влегоа и викаа, и едниот од нив ми рече: ,Старицо, ќе нѐ примите ли вакви какви што сме?‘ – ,Манастирот не е мој. Тој е на Богородица‘ – им рекла таа. ,И тие влегоа‘“.

Фреската од Сикстинската капела на која Микаланџело го изобрази создавањето на Адам, првиот допир на Бога и човекот, е прекрасна метафора за дарот на животот кој има божествен происход и треба да го почитуваме како најголема скапоценост. Она против што се бунтува моето битие ...

„Бремето, еден со друг носете го и така исполнете го законот Христов“, а оној кој го исполнил законот Христов, ќе биде осенет од мирот Христов, кој го надминува секој човечки разум. Тој мир го прави човекот нечувствителен за (сопствените) земните неволји и страдања, му згаснува секое интересирање за овој свет, го влече кон Небото, раѓа во неговото срце љубов кон сите, која ги 

Духовното послушание е неопходно во секојдневниот живот! Да ја претпочитате волјата на другиот, повеќе, отколку вашата! Да го примите со потврден став секое барање на вашиот духовник, на еден брат или на една сестра, така што ќе создадете лека-полека, внатре во вас и околу вас една благопријатна атмосфера и вашето срце ќе стане многу меко, многу

Пo завршувањeтo на гoзбата, на сeкoј гoстин тoј му дал вo рацeтe пo eдeн златник и ги пуштил да си oдат. Тoгаш ситe разбралe дeка тoј пoд Цар гo разбирал самиoт Гoспoд Христoс, а пoд нeгoви гoлeмци: прoсјацитe и нeвoлнитe. Уштe збoрувал дeка нe трeба да сe глeда вo паритe

Запрашав еден човек: во колку часот отиде в црква на Рождеството Христово? Службата започна во 5 часот. Ти во колку отиде? Подоцна. Друг беше отишол на бдение, кое започнало во 22 часот, во навечерието на Рождеството Христово, а ти дојде после 23 часот. Што те задржа далеку од храмот за еден час? Јадењето, подготовките, миењето, поправањето, домот?

Во Македонија честопати во пракса во голем дел од настаните и процесите лесно може да се препознае блиската врска на религијата и политиката. Влијанието на религијата во политичките процеси е јасно препознатлива, а од друга страна исто така и влијанието на политиката во религиските процеси.

“На апoстoлитe им e дадeнo сè”, вeли св. Златoуст, т.e. ситe дарoви, сeта сила, сeта пoлнoта на благoдат штo вooпштo oд Бoга сe дава на вeрницитe. Тoа гo глeдамe oд живoтoт на гoлeмиoт апoстoл Андрeј Првoпoвикан, кoјштo e и апoстoл, и благoвeсник, и прoрoк, и пастир и учитeл (Eфeс. 4:11).

„Голема пофалба и крепост има градот Тивериополски, светители, свештеници и левити: зашто откако идолската прелест ја разобличија, победници над нечестивите се јавија.
Овие Петнаесет, демонските сили ги изгонуваат и на верните здравје им даруваат.“ (тропар на Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици)

Наспроти тоа, знаењето без љубов, не може да го спаси човекот! Без дух на покајание, без опит на вистинско послушание, никој не може да стане вистински богослов или свештеник, што значи, личност способна да ги поучи другите на вистинскиот христијански пат. За да ја научиме вештината на животот во Христа, не е потребно да прочитаме десетици или стотици книги. Мојот духовен Отец ме советуваше да читам само неколку страници на ден

Eдна жена имаше направено абортус, но исповедта не е доволна, не е доволно само да го кажеш, туку треба да се смириш и да се покаеш за тоа што си го направил. Смирението не се зборови, туку дела.

Прсти придвижени во етер
Фигури заборавени на претек
Замисли изгубени во тек
Желби изоставени занавек

Најголемата грешка е да се впуштите во разговор со демонот. Ние треба да разговараме само со Бога. За да го избркате говорете: „Господи Исусе Христе, помилуј ме“ и обратете се кон Бога. Силата на Неговото Име ке го прогони. На ѓаволот му одговара да стапите во разговор со него, бидејќи тоа значи дека го признавате, а со молитвата ние го игнорираме.

Светиот Апостол Петар за царското свештенство вели, дека може да биде остварено со нашето учество во Светата Литургија. Верно, плашете се да одите од навика на Литургија. Потрудете се секогаш подлабоко да го живеете она што го живееше Христос за време на Тајната Вечера, кога ја востанови оваа голема тајна, Божествената Евхаристија. Тогаш, Литургијата

Светото писмо во однос на создавањето на светот ни го откри тоа дека во почетокот Бог ги создал небото и земјата. Земјата била неоформена (или без облик, односно го немала изгледот кој нам ни е вообичаен) и пуста. Затоа, Бог постепено го создал (сето она што е на небото и на земјата). Во првиот ден – постоењето на светот. Во вториот ден – тврдината, или видливото небо. Во третиот: водата на земјата, почвата и растенијата.

Не се оддавај на мрзеливост… не го оставај своето мало правило. Стави се себеси во правилото и задолжително, макар и еднаш во текот на еден час, да Им се обратиш на Господа и Мајката Божја со молитва за проштевање и помош и ако е можно, прави го тоа почесто.

Но понекогаш ваквата молитва на поединци и на целата Црква не е доволна. Болеста продолжува. Господ како да го повикува човекот на нешто поголемо. Го посетува со таа болест. Сака од него или покајание, или исправување, или вера, или трпење. Човек станува свесен за тоа, но се чувствува духовно слаб, потребна му е посебна благодатна помош. Тогаш тој ја моли Црквата за Тајната на Елеосветувањето, Tајната на светиот Елеј.