Глас четврти:
Си се вознел во слава, Христе Боже наш,

и си ги зарадувал учениците со ветувањето на Светиот Дух,

а со благословот си ги уверил дека

Ти си Син Божји, Избавителот на светот.

По Своето воскресение Господ не бил постојано со своите ученици, но им се јавувал во разни места и разно време, откривајќи се Себеси жив во славата на своето воскреснато Тело.На кои и по своето страдање им се покажа жив со многу вистински докази јавувајки им се четириесет дена и зборувајќи им за Царството Божјо (Дела. 1,3)

А, ако Го видите Синот Човечки да се искачува таму каде што беше претходно? (Јн. 6, 62). Секако, тоа не значи дека Христос, како Бог, не бил на Небесата за време на Своето вочовечување, туку дека ќе се вознесе и со човечкото тело. Впрочем, Неговото слегување од Небесата се подразбира

Како огнот што го загрева железото, така благодатта срцето човеково,
за да го покаже сето она кое е нечисто, о Ермо велики, Бог те ослободи од робувањето на овој свет,
за да Ангел ти испрати.

Зошто токму 40 дена требало да поминат до Вознесението? Бројот 40 имал големо значење воопшто на древниот Блиски Исток, а особено тој број има големо значење во Библијата: претставува символ на завршено дело, генерација и исполнување. Св. Никодим Светогорец вели дека Христос, според Својата

Исповедник на Православието, скротувач на ѕверови во луѓето, преподобен оче наш Исакие, пратеник Божји за сведоштво на вистината, Црквата со твоите молитви ликува.
Моли се Христов воину, храмот Божји храм за молитва да остане, лажните ереси пред вистината да исчезнат.

Добродетели со љубов си стекнала, маченичке,  чисто живеалиште Христово, и на Светиот Дух возљубен дом; оттука си го посрамила непријателот  кој се бори против родот човечки, добро си пострадала, и си го посекла Копронима со мечот на верата, Теодосија, и пред Небесната брачна одаја си се претставила, радувајќи се. 

Житието на светите исповедници и праведни Спасе и Спаса, започнува и се испреплетува со историјата на големиот и познат манастир посветен на Вознесението Христово, кој се наоѓал над селото Заграчани, во месноста која и денес е позната како Бабуш. Според пишаните извори и спроведените археолошки истражувања, манастирот постоел сè до големите освојувања на

Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан чиноначалствуваше на осветувањето на новоизградениот храм посветен на “Вознесението Христово – Св. Спас“, во с. Долно Соње, Скопско.На Архиепископот му сослужуваа: Митрополитотот Брегалнички – г. Иларион, како и Епископите, Дељадровско-илинденски – г. Јоаким и Стобиски – г. Јаков.

Во тешкотиите пак, бараме виновници и вообичаено другите се виновни: Господ, ѓаволот, моите родители, пријателите, мојот сопруг, мојата сопруга, моите деца, моите соседи, моите соработници и мојот шеф. Понекогаш и јас сум виновен. Иако позади сето ова криминализирање на секого за злото кое се случува во нашите животи, ние всушност извикуваме една вистина без зборови:

За нас најзначаен е описот за светиот архиепископ охридски Варлаам, кој е опфатен во неговата „Книжка“, и за кој се смета дека самиот Јован го препишал од локален изворник, набрзо откако се случил овој настан. Воедно, светиот Варлаам Велешки е првиот и единствен досега познат светител кој е поврзан со градот Велес.

Блажен е подвигот твој оче преподобен, допирајќи го светот не дозволи тој да те оскверни, пригледуваше сираци и вдовици, згрижуваше сиромашни –
сe што беше дозволено и за твојата душа полезно.
Гледајќи го тоа Пастирот за исповедник те повика,

Во овој ден, во Неделата шеста по Пасха, на слепородениот, го празнуваме чудото на Господа Бог и Спасител наш Исус Христос, зашто и тоа со вода го изврши, (како и она за самарјанката и за разслабениот). Беше тоа вака: Христос разговараше со јудеите, и Себе рамен на Отецот се покажуваше: „И пред Авраам да биде, Јас сум” – вели, а тие камења фрлаат по него.

Бог е праведен. Сепак, на оние кои се одрекле од светот и световните работи им ветил стократно повеќе уште во овој живот, а плус и Царство Небесно: „Вистина ви велам: нема таков што оставил куќа, или браќа, или сестри, или татко, или мајка, или жена, или деца, или имот, заради Мене и Евангелието, а да не примил, и тоа сега, во ова време, стопати повеќе од куќи, и браќа, и сестри, и татко, и

Дека ништо не е случајно и дека Божјата промисла е во се` ни говори следниот библиски настан.
Приказната за дрвото започнува уште од времето на праотецот Авраам и праведниот Лот. Подоцна, на местото каде израснало тоа дрво е изграден манастир. Таму во пештера се криел праведен Лот со неговите две керќи откако избегал од Содом.

Раззеленувањето на дрвјата ја покажува силата на пролетта, но ти Терапонте со благодатта Христова,  надминувајќи ја природата створена, со вера во Оној Кој човекот не го напушта, ја исповеда верата во Пресвета Троица, и покажа Бог преку тебе дека во живот вечен,  од мртвило изведува.

Во книгата е направена споредба на духовниот лик на Светата Стефанида со учењето и опитот на Светите Отци и преподобните Мајки на Црквата. Преку нејзиниот живот во Христа, таа ни остава поука за живата ни Црква, и нѐ уверува дека се возможни таквите подвизи и животот во Духот и денес, по зборовите на преподобниот Нил Сорски, кој вели: