Свети Јован Лествичник ги собрал еднаш пустинските старци, за да му кажат што значи смирението. Тогаш секој зел збор и со скромност и длабочина го изложил својот животен опит. Еден рекол дека смирение е да ги заборавиш своите добри дела, да не ги паметиш и да не бидеш горд. Друг рекол дека смирение е човек да се смета себеси за последен и најгрешен од сите. Трет рекол дека
Секое последователно разгледување на „човековите права“ неизоставно вклучува и посеопфатно сфаќање за тоа што претставува човекот. Прашањето што претставува човечкото битие зазема централно место во религиските истражувања, особено во христијанската мисла. Јасно е дека религиозната свест и верата играат важна улога, како директна така и посредна, во формирањето на погледот кон човековите права и во спремноста на луѓето да ги прифатат тие ставови.
Според кажувањето на ктиторот на молдавскиот скит отец Нифонт, овој слуга Божји живеел во пештера недалеку од пештерата на преподобниот Петар Атонски. Колку години поминал таму и како било неговото име сѐ уште не е познато.
Неговиот живот истекувал во совршено сиромаштво; тој немал ништо ни на себе, ни во
Верен слуга на Бога Живиот,
во малку послужи, во многу Он те постави
и преку тебе земјата Ерменска се просветли,
Чедата на овој свет може да се споредат со пченицата, која истурена во решетото се просејува помеѓу светските непостојани помисли. Тие се налик на непрестајното бранување на земните нешта и желби, и на многу испреплетени овосветски поими.
“Кој ќе се обиде да се соочи со злото надвор од себе без претходно да го победи злиот внатре во себе – или пред да Го всели Добриот во себе, таквиот неминовно против злото од надвор ќе се бори со злото што ќе излегува од него (зашто ниту може ниту знае на друг начин) и, според светите Отци, ќе стане слуга на злиот.“
Имајќи Го секогаш Христа во милсите,
умот се озари, срцето се очисти,
душата се излечи о, свети оче Киријаче,
Спасителот години ти умножи,
Продавачот чесно ја заработуваше својата корка леб. Ем тоа, ем спомени градеше во
сеќавањата на минувачите, за кога ќе намирисаат печени костени да се навратат на младоста и седло од носталгија да изградат. Пукоткаа на жарот и апетит отвараа.
Во оваа книшка посветена на преподобниот, содржано е неговото житие, акатистот на македонски јазик со паралелен превод на црковнословенски јазик, како и тропар, кондак и величание мелографирани по традицијата на источното пеење и со паралелен превод на западна нотација. Оваа книшка е збогатена и со стихови посветени на преподобниот Јоаким од едициите Манастирски води на сестринството на Слепченскиот Манастир Свети Јован Претеча.
Кoга мајката ќe ја пoвeдат на смрт, таа пoвeќe сe грижи за дeцата кoи ги oстава зад сeбe oткoлку за сeбe. Таква e врската на гoлeмата љубoв. Гoспoд Христoс имал уштe пoгoлeма љубoв кoн Свoитe учeници, oткoлку мајката кoн свoитe дeца. Тргнувајќи на смрт, Гoспoд Му сe мoли на Свoјoт нeбeсeн Oтeц за Свoитe учeници. Oн нe сe мoли затoа штo нe би мoжeл сè да направи за нив,
Верата го надминува и предводи знаењето. Но таа е неразделна од знаењето. Верата и знаењето – практиката и теоријата сопостојат во животот на историското црковно предание. Кога велиме знаење, го подразбираме знаењето како опис на благодатната теологија и историското предание на црковната заедница. А не рационализација на верата. Оваа суштинска разлика бара исклучително внимание бидејќи овде настанува забуната.
Пустината во срцата на твоите ученици процвета,
о, свети мачениче Харитоне,
исповедниче на живата вера во Христа Бога,
Значи, наместо судење и осудување и самооправдување, Христос ни го покажува патот на самоукорување и самоосудување, патот напуштен од речиси сите денес; патот на смирението.
Прашање е дали воопшто и можеме да го исполниме тоа што ни е заповедано дури и ако се
Тогаш ја имате среќата, го имате Христос, рајот. Тогаш дури и телото функционира чудесно, без аномалии. Божјата благодат го променува човекот, го преобразува телесно и душевно. Тогаш сите болести исчезнуваат.
Нема колитис, ниту тироидна жлезда, ниту стомак, ниту ништо. Сè функционира нормално.
Мил на Господа, молитвите твои
непрестано се примаа на Небеса,
а благодатта ти подарена исцеление даваше
на верните од самата сенка на телото твое,
о, Марко Апостоле, Божји угодниче, а нас прибежиште,