Православниот човек во затворот (26.02.2016)

Во критична состојба, кога човекот е лишен од книги или од каква било надворешна потпора, може да се потпре на својот внатрешен „багаж“. Познавањето на законите и догмите не спасуваат. Треба да се стекне Христос во своето срце. И кога човекот ќе успее во тоа, тогаш православниот човек во затворот има цела програма на живот.



















Прeдавникoт Јуда бил малoдушeн и нeискусeн вo бoрбата, па затoа ѓавoлoт, глeдајќи гo вo oчајувањe, гo нападнал и гo принудил да сe удави. А Пeтар, тврдиoт камeн, паѓајќи вo гoлeм грeв, какo искусeн вo бoрбата, нe oчајувал и нe гo изгубил присуствoтo на духoт, нo прoлeал гoрчливи сoлзи oд тoплoтo срцe. Кoга гo видeл тoа ѓавoлoт, пoбeгнал oд нeгo какo oд oган oпeчeн”.
Како и сè друго што е премудро востановено во светата православна Црква, такво е и прекрасното предание да ги позајмуваме имињата на Светиите, кои преку благодатта Божја стануваат наши застапници пред Бога. Тој, возљубениот наш Бог, им дава таква слобода, така што тие реално и благотворно дејствуваат во нашите животи,...
Од наше искуство знаеме дека, кога еден човек оди во темнина се сопнува, паѓа, наидува на препреки и отстапува од посакуваната патека. Така се случува и со човек кој ќе се оддаде на своите лични телесни или духовни страсти. Почнува да се управува според сопствените слабости и наклоности, па


























