Познавати себе је најтеже и најкорисније знање. Нема ничег лакшег него варати себе и сујетно мислити да си нешто а у ствари си ништа. Не покушавај да осуђујеш друге све док не почнеш себе да преиспитујеш; удесетостручи плач и уздисање свог срца због грехова својих, јер они могу бити десет пута гори него што мислиш.

„Се сеќавам јас, ама ти забораваш
дека веќе пливам по небесните заливи
и си имам работа со ѕвездите и ангелите
не со зборовите и луѓето.
Отсега ќе се разбираме природно, како риби.
Ќе се разбираме со мимики, на сон.
Оној сон кој не е ни мој, ни твој.

Сензибилитетот на писателката Вера Симовска во ликот на Рина е вистинско откровение. Тоа е глас на многу повредена личност, која била повредена уште во детството, без поткрепа и духовно водство во младоста, а која успеала од најтрагичните моменти кои можат да му се случат некому да испелете приказна која привлекува и вовлекува кон сострадание и

Naučnici su proverili dejstvo molitve “Oče naš” i krsnog znaka na patogene bakterije. Radi istraživanja su uzeti uzorci vode iz raznih basena- bunara, reka, jezera. Svi uzorci su sadržali zlatnu stafilokoku i još jednu uvek prisutnu vrstu bakterija. Ali pokazalo se da se posle pročitane molitve “Oče naš” i osenjivanja uzorka krsnim znakom, ta količina štetnih bakterija smanjivala za 7, 10, 100 i čak i više od 1000 puta!
Prema uslovu eksperimenta – radi isključenja uticaja mogućeg smućivanja – molitvu su čitali i verujući i

Она беше Дева не само по телу него и по духу, смирена срцем, богомудра, не брза на речи; стално је читала Свето Писмо, била неуморна у трудовима, целомудрена у разговорима, говорећи с људима као пред Богом; Она никога није вређала него је свима добра желела; никада се никога, ни убогога човека, није узгнушала, нити се коме подсмехнула, него је све што би видела покривала љубављу

Да си помагаме меѓусебно за подобро да ги научиме лекциите, бидејќи сме си потребни еден на друг, сите зависиме еден од друг. Затоа треба да ги негуваме другарството и заедништвото. Треба да се молиме на Бога еден за друг. Треба да се молиме нашиот Бог, Исус Христос да ни даде љубов, да бидеме поблиску до Него,

Синоќа, во чест на преподобниот Старец Јосиф Исихаст, Митрополитот Струмички г. Наум во сослужение со Викарниот Епископ Стобиски г. Јаков отслужи сеноќно бдение со Божествена Литургија во манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“, Водоча. На бдението верниот народ се поклони пред моштите на преподобниот Јосиф, а на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.

Обидите да се создаде некаква универзална религија досега не се овенчани со успех но, носат многу деликатен карактер. Часкум дознаваме дека некаде се гради храм за најразлични религиозни култови, часкум, кога ќе отидеме во странство, ни нудат туристичка атракција-посета на бахаистичка градина. Но,

На поглаварите им сослужуваа Нивните Високопреосвештенства, митрополитите од Македонската Православна Црква ‒ Охридска Архиепископија: Повардарски г. Агатангел, Кумановско-осоговски г. Григориј и поранешен Кумановско-осоговски г. Јосиф, Митрополитот Доростолски г. Јаков од Бугарската Православна Црква и епископот Јегарски г. Нектариј од Српската Православна Црква , како и бројни

На 28.08.2023 год. празник на Успението на Пресвета Богородица, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение на митрополитот Европски г. Пимен служеше Света Литургија во Лешочкиот манастир. На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.Во својата беседа митроплитот г. Јосиф меѓу другото нагласи: 

Словото Божјо го чува секој што својот живот го восогласува со истото. Постојат општо и посебно восогласување. Општо восогласување е кога од противприроден начин на живот (невроза, растројство на личноста и демоноопседнатост) преминуваме на првиот степен од природниот начин на живот – очистување на срцето од страстите; тоа значи да учествуваме во Светотаинскиот живот на Црквата (пред

На нас, луѓето, вродено ни е да славиме, да му оддаваме почит на сè што е значајно, на сè што е убаво и на сè што е добро за човекот. Ги славиме познатите личности во историјата: државници, воини, револуционери, им оддаваме почит на книжевниците, научниците, уметниците и на сите што се истакнале и направиле добро за својот и за другите народи и за сечовечкиот род.

Самиот Господ ни доаѓа на помош, Самиот ни покажува колку се слаби нашите вредности пред Неговата вечна светост и моќ. Тој оди кон нас, а наша задача е да се сретнеме со Него, да се смириме пред Него, да го земеме крстот со вера и љубов и да се плашиме пред се да не си заминеме „тажни“.

Ти си надеж наша, и застапница на сите кои при Тебе притекнуваат, и кои ја просат светата помош Твоја. Ти си наша топла молителка кон Синот Твој и Бог наш; Твојата мајчинска молитва има голема моќ во молењето на Владиката; со Твоето претстателство пред престолот на благодатта да се осмелиме да пристапиме кон пресветите и живототворни Негови Тајни, иако сме недостојни.

Таа никогаш не навредила, на сите им посакувала само добро, од никого не се гнасела, не го презирала ниту најболниот човек, никого не исмејувала.
Од Нејзината уста излегувале само благодатни зборови, а во делата се огледувале скромноста и девственоста.Нејзиниот надворешен изглед го покажувал Нејзиното внатрешно совршенство, изразувајќи незлобливост и милосрдие.

Денес, Митрополитот Струмички г. Наум отслужи Божествена Литургија во манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“, во Велјуса. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.Во беседата на Литургијата Владиката рече: „Господ често нѐ става во ситуации во кои можеме да се провериме до каде сме, доколку сме искрени со самите себе. Он не нѐ проверува,

Светол облак ја завиткувал поворката и противниците не можеле да ја растурат, иако постојано ја следеле и се обидувале тоа да го направат. Во еден момент, на едно место, малку се кренал облакот и се видел ковчегот во кој била Богородица. Тогаш, еден од свештениците се стрчал кон него, го фатил со рацете за да го преврти, но,

Сo прeгoлeма смирeнoст таа сe надeвала на Бoга и нe сакала да сe надeва на свoитe дeла. Уштe пoмалку ниe би смeeлe да сe надeвамe на свoитe дeла и уштe пoвeќe трeба да сe ставимe вo рацeтe Гoспoдoви, пoвикувајќи за Нeгoвата милoст, пoсeбнo за  милoста при излeгувањeтo на душата oд тeлoтo.

Бог нема потреба од зејтин, лепење пари по иконите и нема потреба од ништо од нас материјално.
Да одиме кај бајачи и гледачи кои ќе ни кажат да носиме зејтин, или да отвориме Црква за здравје, тоа се глупости.
Што ќе му дадеш ти на Бог, што Бог тебе однапред не ти го дал?