Симеоне,
трубо незапирлива,
непресушлив извор на вистина,
зрак кој изнедрува од Љубовта,
дару на Божјата светлина,
преку тебе се допревме до Пресвета Троица.

Скокав од радост, кога ќе добиев три лајка еден по друг во текот на еден час, а не приметив, кога мама претрпе криза на хипертензија. Јас плачев кога приметив дека на модераторот му дале завидна улога во форумската игра, а потоа случајнно дознав дека успеале да ја оперираат мачката. Ми стана многу срам,

Толку театрално се артикулираат поимите: денешницата - денешните, современието - современите, модерното - модерните, што човек добива впечаток дека порано се живеело посовршено отколку сега, подолго отколку сега. Сѐ е исто само што е софистицирано.

– Да се биде христијанин, да се живее според Божјите заповеди денес е многу сложено доколку не се потпреме на искуството од другите луѓе. А религиозното искуство, пред сè, се содржи во црковното предание. И носители на тоа предание се исповедниците, чија најважна функција е пастирството. При тоа, сакам да нагласам дека свештениците можат да бидат различни: паметни, глупави,

14 март 2018
Литургија на Претходноосветени дарови во манстирот на св. Никола, с.Љубанци

Во средата од четвртата седмица од Великиот Пост, на 14- ти  март 2018 г., во манастирот на св. Никола во село Љубанци, презвитер Горан Стојчевски отслужи  Литургија на Претходноосветени дарови. На Светата Литургија верниот народ се причести со претходноосветените Христови Тајни.

 с. Љубанци, 14-ти март 2018 лето Господово- манастир на св. Никола

Шарените платеници видно се вознемирија по успешната трибина околу воведување на контраверзното сексуално образование, каде главни говорници беа Викарниот Епископ Стобиски г.Јаков и универзитетскиот професор д-р Венко Андоновски, каде јасно и гласно беа обелоденети и разобличени нивните стратегии за идеолошка индоктринација на децата преку ширум отворената врата во образованието и законодавниот дом.

Лот направи така и носеше вода од Јордан, којшто беше оддалечен еден ден одење. Но ѓаволот, преправен некогаш како преморен жеден патник, некогаш како болен старец, а некогаш како сиромашна и несреќна жена, му ја пиеше водата уште по патот. Бог се сожали на него и еднаш ја избегна таа средба и само еднаш ги навади дрвата, коишто никнаа и се соединија во едно трослојно дрво,

 Се израдував кога ми рекоа дека Господ ќе ни дојде и мртвите ќе ги воскресне, и дека ќе се исполни надежта на сите упокоени.
Благословен нека е Оној што смртта ја направи непоткуплива, оти таа подеднакво ги прима и добрите и злите!

Како дошол светиот Апостол до таква состојба што со ништо друго не сака да се фали освен со крстот Христов! Секој крст е жал, тешкотија, понижување. Како тогаш да се фали со него? Ете, Апостол Павле се фали со него, а заедно со него и сите апостоли, а

Знакот на крстот да се става на „царската диадема"на украси на војниците, на делови на телото, и тоа: на главата, на градите, на срцето, а исто така на жртвениците и на постелите. Ако е потребно да ги изгониме демоните, ние го употребуваме крстот, а исто така тој помага за исцеление на болести.
Свети Бенедикт ја осенил со крсен знак чашата во која имало отров и стаклото прснало како да е удрено со камен.

 Гледате, како да ни кажува Господ од Крстот, што Јас претрпев со Своето безгрешно тело, кое го примив заради ваше спасение; зарем ќе одбиете да ги распнете во вашето тело разните страсти и похоти? Зарем нема да поднесете никаква горчина на постот? Зар на некое време, барем, нема да се одречете од сластите како би го скротиле телото, кое, што повеќе му угодуваш, сè повеќе беснее? Зарем нема да одолеете на на огнените стрели на ѓаволот, кога Јас му дозволив со семоќни стрели да ја прободе Мојата божествена плот?

Во оваа трета недела од постот, празнуваме поклонување на чесниот и животворен крст од овие причини: бидејќи за време на четириесетдневниот пост на некој начин и ние се распнуваме, умртвувани од страстите, паѓајќи во униние имаме чувство на жалост, ни се предлага чесниот и животворен крст за да не поткрепи и утврди и утеши, потсетувајќи не на страдањата на нашиот Господ Исус Христос.

...Нашиот небесен Отец го даде Својот Единороден Син да биде распнат на дрвото на омразата и крајната суровост - кое што го измислила човечката злоба. И Синот, висејќи така, колку што било потребно за да ја насити злобата на своите непријатели, умре. После три дена, Отецот го воскресна Синот и го запечати во срцата на луѓето своето ново дело.

„Денес се исполни пророчкото слово, зашто, ете, се поклонуваме на местото каде што стоеја нозете Твои, Господи: и, откако од дрвото на спасението вкусивме, од гревовните страсти слобода примивме, по молитвите на Богородица, единствен Човекољупче“ (богородичен на стихири за време поклонување на чесниот Крст, на Утрена на Крстопоклона недела“.

А oд ситe глупoсти скoрo нeма пoгoлeма oд oваа нeкoј да сe нарeкува христијанин, а да oди и да прeбарува дoкази за Бoга и за бeсмртниoт живoт пo други вeри и филoзoфии. Кoј нeма да најдe златo кај бoгатиoт, какo ќe најдe кај сирoмавиoт? Oткрoвeнијата за бeсмртниoт живoт, фактитe, дoказитe, пoказатeлитe и рeалнитe пoјави на духoвниoт ...

Кога ќе погледнеме околу себе, со болка во срцето гледаме: луѓето стануваат сѐ повеќе нестрпливи, несочувствителни. Причините коишто придонеле до таквите појави се различни: економски тешкотии, раскошот на неколкумина и сиромаштијата на мнозинството, ниското ниво на култура и морал, конфликтите на меѓунационална основа,