Пoдвижницитe вo пустината сe трудат да ја прeсeчат свoјата вoлја и да живeат спoрeд Бoжјата вoлја. Нeкoи пoгрeшнo мислат дeка пустиникoт живee сoсeма oсамeнo. Ниeдeн пустиник нe мисли така. Тoј живee вo друштвo на Бoга и на ангeлитe Бoжји и на упoкoeнитe свeтитeли. Кадe штo e чoвeкoвиoт ум, таму e и нeгoвиoт живoт. А умoт на пустиникoт e вo најгoлeмoтo, најчистoтo и најмнoгубрoјнoтo друштвo кадe штo мoжe eдeн чoвeк да бидe. Eднаш авва Маркo му прeфрлил на св. Арсeниј пустиникoт:

Во манастирот на светиот Пантелејмон на вечерната богослужба во чест и слава на св. Пантелејмон и закрилникот на нашата македонска црква св. Архиепископ Климент Охридски, чиноначалствуваше Неговото  Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички господин Иларион, во сослужение со свештеници од  Богодаруваната му епрархијата.
 А утрото Древните ѕидови на соборниот храм во овој манастир, беа сведоци на уште едно торжествено собитие од животот на нашата Црква на Света Архиерејска Литургија  во свештенички чин  го ракоположи ѓакон Димитар Арсовски од Кочани.

Неговите мошти се пројавија како целебни. Еден полуден човек се допре до неговиот гроб и оздраве, а и едно фатено дете се крена и стана здраво. По осумнаесет месеци неговата мајка го отвори ковчегот и го најде неговото тело како живо, без каков било знак на распаѓање. А од телото на светителот излегуваше прекрасен мирис. Подоцна моштите му ги пренесоа во Цариград и ги погребаа во новата црква на Пресвета Богородица, усторена од благочестивите родителите на овој праведен Евдоким.

Оној што се подвизуза во внатрешноста, секој момент треба да поседува четири дејствувања: смирение, крајно внимание, спротивставување на помислите и молитва – затоа што после спротивставувањето треба од длабочината на срцето со неискажливи воздишки да повика кон Христос.Тогаш и самиот подвижник ќе види како со обожуваното Име Исусово се развејува непријателот и неговото мечтаење (фантазија), слично на прашината или на чадот пред силата на ветерот...

Ваша Светост, дозволете ми од свое име, од името на Светиот Синод на МПЦ-ОА, од свештенството, монаштвото и од верниот народ во нашата диецеза, да ја изразам нашата сострадалност, сочувство, и молитвена поткрепа на семејствата на починатите, повредените и на целиот страдален народ во Вашата Патријаршија. Нашите молитви, и молитвите на верниот народ во нашата земја, се кон Христа Распнатиот и Воскреснатиот и Неговата Пресвета Мајка, за тие да ги упокојат душите на настраданите, да ги утешат ожалостените и да им дадат сила, здравје и крепок дух на преживеаните во несреќа што го најде Вашиот народ.

Денес 12.08.2020 година се навршуваат триесет години од осветувањето на соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје. По тој повод, во неделата, на 09.08.2020 година, денот кога го прославуваме поменот на светиот Климент, Неговото блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан по Божествена литургија отслужи Панихида (Парастос) во молитвен спомен на сите веќе упокоени ктироти, дарители, свештенослужители и помагачи на нашата Соборна црква.

Византија, неодоливата историска кокета во политичкиот опортунизам на средновековна Европа, несовладливиот бастион на православието и етерната ознака на софистицираниот трепет на духовното творештво во книгата „Неседалната химна низ слово и фреска“ од Софија Грандаковска доби уште една вредна научна студија. Наменета за литерати и лингвисти, историчари и теолози, есеисти и публицисти, поети и артисти, поддржана од пријатели и продуцирана од филантропи, таа го носи читателот низ деликатните креативни хоризонти на средновековието, таинствено, возбудливо и мегапотентно по својот творечки капацитет. Инспиративна и живописна, вдахновена и убедлива,

За крај, и една јазична препорака: поверно за духот на македонскиот јазик е да се каже „европски насочен/настроен“ одошто „европски ориентиран“, зашто коренот „ориент“ значи – Исток, а Европа уплав има да ја споредуваат со него. Затоа и изразот „западно ориентиран“ („западно свртен кон исток“), е contradicitio in adjecto, како „железно дрво“. Ориентацијата сепак симболички му припаѓа на Истокот, изгревот. На запад, симболички гледано, сонцето заоѓа, а ориентацијата, како што е познато, ноќе се одвива само според ѕвезди.

[youtube height="250" width="400" align="none"]https://www.youtube.com/watch?v=3RDD60ZsjnY[/youtube]

Во манастирот Успение на Пресвета Богородица во Берово на 9. август 2020. г. кога Македонската православна црква – Охридска архиепископија се спомнува на свети Климент Охридски и светиот великомаченик Пантелејмон; отец Фотиј одслужи Света Божествена Литургија. Верниците се причестија со Светите Христови Тајни.

Торжествата по повод големиот празник на патронот на нашата света Црква, светиот Климент Охридскиот Чудотворец, како и празникот на светите Седмочисленици и на св. вмч. Пантелејмон, продолжија на 09.08.2020 година, во Светиклиментовиот манастир на Плаошник, со Света Архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Плаошко-струшки и Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Европски г. Пимен, Неговото Преосвештенство Епископот Антаниски г. Партениј, архимандритот Нектариј, протоереј-ставрофорите Никола Христоски,

Вистинска исповед на една монахиња, која по нејзиното претставување пред Господа ја посведочил нејзиниот духовник, според нејзинате желба додека била жива, по милоста Господова да се објави љубовта на Неговата Мајка, Пресветата Владичица наша, Богородица.Една монахиња во еден руски манастир, поради својата благочестивост, во манастирот имала само едно послушание: секое утро да ја украсува иконата на Мајката Божја со свежи цвеќиња.

Со шест награди, краткиот македонски филм „Налепница“ по сценарио и режија на Георги М. Унковски, победи на првото издание на фестивалот на кратки филмови Апулија во Италија. Победниците се објавени на Фејсбук страната на фестивалот, кој се одржа на 6 и 7 август во замокот во италијанскиот град Мезање со строги протоколи за заштита од ковид-19.

Кога некој прославува именден, посакајте му го следново: Да живееш многу и богоугодни години.

- Здрав е оној кој добро џвака, а не оној кој многу јаде (ова се однесува на духовното учење).

- Ние треба да правиме се што е во човечките можности. Она што ја надминува нашата сила, треба да го оставиме во Божји раце.

- Колку ќе беше среќен Бог, ако ѓаволот се покаеше!

„Откако ја прими благодатта од небото да правиуш чуда, и со крштението ги очисти словенските народи,

ти стана похвала и слава на светитеите и великопроповедник и апостол во Македонија.

Имајќи, пак, смелост пред Бога, моли Го да ги спаси душите наши“ (литиска стихира на Слава...

на Вечерна на св. Климент Охридски).

Тоа, секако, зависи и од односот на луѓето кон Него: прво, Неговите ученици се во однос на послушание кон Него – тие се отворени кон Него и подготвени да прифатат што и да им каже, иако Тој внимава и на тоа – колку тие можат да примат; второ, други луѓе, просто, сакаат да научат или слушнат нешто ново, но сепак, за дали тоа ќе го прифатат или не, критериум си останува нивниот разум; трето, доаѓаат при Него луѓе болни или ...

Напротив, штом си Го сретнал Христос, очекувај да почнат неволји и искушенија, оти патот по кој Го следиш Христа е тесен и страдален.
Христос во ниту еден миг во Евангелието не нè излажа и не ни вети живот во розеви облаци, барем не овде, на земјата. Ние можеме да се молиме за здравје и за сè друго што нам ни се чини дека е добро да бараме, но не смееме да очекуваме дека ако одиш во црква, се

Во овој свет секој има свое послушание: некој е цар, некој е патријарх, некој е готвач, или ковач, или учител, но Господ сите ги љуби. Поголема награда ќе добие оној кој повеќе Го љуби Бога. Господ ни ја даде заповедта да Го љубиме Бога со сето срце, со сиот ум, со сета душа. А без молитвата како е можно да се љуби? Затоа, умот и срцето на човекот секогаш треба да се слободни за молитвата. Оној што го љубиш, за него сакаш и да мислиш, за него сакаш да зборуваш, со него сакаш да бидеш.

Петнаесетте дена на постот се како чекори што ги искачуваме за да стигнеме до Богородица и да и се помолиме на Неа, затоа што таа е и наша мајка. Се молиме на Пресвета Богородица затоа што таа ни е потребна. Без Неа, ние сме сирачиња и беспомошни. Таа е Онаа која може да го побара и измоли нашето спасение од нејзиниот Син. Таа е Онаа која како нежна ...