Дома

Мојот ѕид на социјалните мрежи се претвори во витрина на мојот егоизам и давам се од себе таму да бидат изложени производите на мојот живот, за да добијам лајкови и виртуелни срца и да се чувствувам подобро.
Родителите ги објавуваат успесите и дипломите на своите деца, снимки од нивните бебиња од породилиштето и слики од нивните деца кога завршуваат факултет, а под нив следат неверојатни коментари: „Совршено! Совршено!

         Тоа е многу опасна и тешко излечива болест. Гордоста на умот е многу полоша од гордоста на волјата. Зашто умот е уште во состојба и да ја излечи гордоста на волјата, но кога тој гордо ќе се увери дека она што тој го мисли е најдобро, кој ќе го разувери?
Може ли да послуша некого кога е уверен дека мисли по правилно од било кој друг?

На 15.2.2024 година, во денот посветен на Сретението Господово, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, богослужеше и проповедаше на Светата Златоустова Литургија во манастирот „Успение на Пресвета Богородица“ – Матка.

Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители, отслужи света архиерејска Литургија во храмот „Св. вмч. Димитриј“ во Кавадарци. По завршувањето на Литургијата, беше извршен чинот на Мал водосвет, а потоа, според традицијата, беше закроено и лозјето.

Човекот е создаден од Бога како машко и женско.Многу е важна реченицата: „го сотвори според образот Божји “ – во еднина, човек, „машко и женско ги сотвори“. Ова едно се дели на две. Човечката природа е андрогина (машко-женска), во заедницата на двајцата се состои целовитоста на човечката природа, онака како што беше создадена од Бога.

Сите кои се соединуваат со Господ, сите кои се облекуваат во Него

и се хранат од Неговото Тело и Неговата Крв се едно со Него и се Негово Тело.

Тие се Негово Тело затоа што се од Неговите плот и коски.

Тоа се само стапици на злиот дух кој, гледајќи дека кај некои постои силна волја да живеат со духовен живот, се обидува да ги сопне со љубопитност и така да завладее со нивниот ум и со нивната волја. Поради тоа, им уфрлува, особено на оние кои се поспособни и понаклонети кон философирање, високи и прекрасни мисли.

   Едно утрото на скалите од куќата седело слепо момче со голема капа пред неговите стапала, покрај која стоела табла на која пишувало: „Слеп сум, те молам помогни ми“.
Во капата имало само неколку монети.  

Современиот човек брза по светските суети, бега од скромниот живот и во празните и лажни авантури бара да ја заборави душевната горчина, која му ја создава свеста за безбожните дела. Но, лекот не е во заборавањето, туку лекот е во препородот на душата и приближувањето кон Христа. Неговото божествено 

Денес, на Православниот богословски факултет на Универзитетот во Белград беше прославен нововостановениот празник на Светиите кои учеле и кои се учеле на Богословското училиште во Белград, меѓу нив свети Иринеј Бачки Исповедник, свети Јустин Ќелијски, свети Варнава Хвостански. Во факултетскиот параклис посветен на светиот апостол и евангелист Јован Богослов,

Започна со работа црковно-информативниот портал „Литургија.мк“. Истиот ќе ги опфаќа следниве содржини: новости од МПЦ – ОА и од православниот свет, разни соопштенија поврзани со нашата Црква и, воедно, приказ на современи текстови, ставови и поуки за православната вера.
Сајтот може да го посетите на следниов линк:
https://liturgija.mk/

Да се потсетиме на еден збор што го слушнавме од светиот Апостол, он спомна „посиновување“. Он спомна нешто што е навистина пресвртница во човековиот живот. Во човековиот живот, покрај тоа што на почетокот ќе биде под воспитувач, под туторство, старателство на своите родители, доаѓа момент кога ќе треба да се одлучи дали ќе тргне по патот да живее по Христа или

Тако се Свети Григорије врати опет из пустиње у Назианз. Отац његов Григорије, већ изнемогли старац, жељаше да син његов Григорије још за живота његова заузме епископски престо у Назианзу. И мољаше, и преклињаше, па чак и заклињаше сина да пристане на то. Али он, повињујући се заповести очевој, водио је све црквенепослове, но нипошто није хтео да заузме епископски престо. 

Христијанската црква од почетокот на своето појавување постоела како есхатолошка заедница. Нејзините членови усрдно го живееле очекувањето на Божјето Царство. Ја извршувале Светата Евхаристија, предвкус на Божјата слава. Подоцна, кога за време на свети Константин Велики христијанството станала официјална религија на империјата, есхатолошката вера во членовите на Црквата