Вести

На 29.08.2018 година, кога Црквата го прославува споменот на свети Јоаким Осоговски и преподобен Јосиф Спилеот, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение со Високопреосветените митрополити: Кумановско-осоговски г. Јосиф, Тетовско-гостиварски г. Јосиф и епископот Хераклејски г. Климент, служеше Света Златоустова 

„Преблажени отче Јоакиме, сјаејќи како ангел со јасниот живот, уште од младоста си станал сад пречесен, издигнувајќи се повисоко од човечкиот живот, богомудри, постојано овенчувајќи ја душата со добродетели“ (песна од канонот на Утрена на преподобен Јоаким Осоговски).

„Мноштвото апостоли, на Сион собрани, со свои зборови го придружуваа божествениот и свет ковчег, викајќи: Каде одиш сега, Скинијо на живиот Бог? Не престанувај да бдееш над оние што пеат со вера: Ние, избавените, Го воспеваме единствениот Создател, и Го превозносиме во сите векови“ (песна од канонот на Утрена на празникот Успение на Пресвета Богородица).

На 28-ми август 2018 година, кога во Македонската православна црква – Охридска архиепископија молитвено се прославува Успение на Пресвета Богородица, во манастирот Успение на Пресвета Богородица во Берово отец Фотиј во сослужение на отец Илија Букушовски и отец Онуфриј отслужи Света Божествена Литургија.

Деновиве, по повод празникот Успение на Пресвета Богородица и чествувањето на светиот Старец Јосиф Исихаст, со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум излезе од печат книгата „Житие, песнено последование и молебен канон кон преподобниот и богоносен отец наш Јосиф Исихаст“, во издание на Манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, Струмица. 

 На 26. август 2018. г. во тринаесеттата недела по Педесетница,кога Македонската православна црква – Охридска архиепископија молитвено го прослави Пренесувањето на моштите на преподобен Максим Исповедник,  во храмот Успение на Пресвета Богородица во Смојмирово (Берово), отец Ѓоше Костадиновски отслужи Света Божествена Литургија.

„Благи Боже, Кој со Својата светлина ја освети сета вселена, се преобрази на Гора висока, откривајќи им ја на Твоите ученици силата Твоја, бидејќи светот го избави од престапот. Затоа Ти викаме: Милосрден Господи, спаси ги душите наши“ (Литиска стихира на Вечерна на Свето Преображение на Господ Исус Христос).

Светот ни дава лажна утеха само да заборавиме на вечниот живот. Добриот пример е одговорност кон блиските на една страна но на друга страна и наш одговор на Страшниот Суд. Тогаш стануваме светила на светот или како што истакнува владиката Наум стануваме нови апостоли по примерот на Христовите апостоли.

Зoштo Гoспoд нe ја пoкажал Свoјата бoжeствeна сила на Тавoр прeд ситe учeници, туку самo прeд трoјца? Затoа штo, првo, Oн самиoт, прeку устата на Мoјсeја, гo дал закoнoт: присвeдoчeњeтo на двајца или трoјца свeдoци, сe дoнeсува рeшeниe (V Мoј. 19:15)... Трoјца свeдoцисe дoвoлни. Пoнатаму, и уштe затoа штo тиe трoјца свeдoци билe oдбрани. Тиe трoјцата ги прeтставуваат тритe главни дoбрoдeтeли:

Со разумното движење на душата, ние сме икона Божја. Телото, пак, претставува нејзино живеалиште. Но, со Адамовиот грев, не само што се осквернети цртите на оваа богосличност туку и нашето тело, малку по малку, паднало во тленост. Затоа се воплоти Словото Божјо, бидејќи Бог со Своето Крштевање ни ја даде водата на спасението заради преродба.

Непрестајната молитва ја чисти атмосферата на умот од мрачните облаци и од ветровите на духовите на злобата. Кога атмосферата на срцето е чиста, повеќе ништо не пречи да засветли божествената светлина Исусова... Како што долините изобилно раѓаат пченица така Исусовата молитва изобилно го оплодува срцето твое со секое добро.

Така, можно е да се вкуси благодатта Божја, зашто е кажано: ‘Вкусете и ќе видите колку е благ Господ’ (Псал. 33, 8). Ова вкусување е динамичната сила на Духот којашто се манифестира во целосна полнота во срцето. И затоа оние што се синови на Светлината, служители на Новиот Завет во Светиот Дух, немаат што да научат од луѓето.

Во присуство на повеќе од 350 верници – планинари, алпинисти, спортисти и вљубеници во православната богослужба и во природните убавини, имавме една прекрасна можност, заедно со сите нив да Му ги произнесеме на нашиот Господ своите молби и топлото душевно расположение. Оти, навистина голем е подвигот човек да се искачи на овој чудесен по својата убавина врв и таму,

Поминаа многу векови откако лукавиот демон, преку нашата прамајка Ева, го наведе Адама, нашиот праотец, на прекршување на Божјата заповед, а преку тоа и севкупниот човечки род падна во грев и ја изгуби првоначалната убавина. Светите апостоли зборуваат дека од тој грев не страда само природата, туку и сè воопшто создадено.

Сe раскажува какo eднo мoмчe рeшилo да му служи на eдeн мнoгу чудeн старeц самo Бoг да му ги oпрoсти грeвoвитe. Вo најтeшка служба издржал 12 гoдини и сe прeтставил прeд Бoга. Нeкoј гoлeм духoвник ја видeл душата на мoмчeтo вo Рајoт кадe штo сe мoли на Бoга за oнoј лoшиoт старeц: “Гoспoди, какo штo си сe смилувал кoн мeнe заради нeгo, смилувај сe и на нeгo спoрeд Твoјата...

Ако народот е оддалечен од Бога, од покајанието , од недоволната молитвеност, од недоволното литургиско познание на нашата вера,а верата наша е сосредоточена најмногу во Литургијата, тогаш неможат да се изнедрат добри пастири.

“Дај ми и мeнe пчeница”, му рeкoл Исаија на чoвeкoт. “А дали си и ти жнeал, oчe?” “Нe” - oдгoвoрил старeцoт. “Па какo сакаш да дoбиeш пчeница кoга нe си жнeал?” На тoа старeцoт oдгoвoрил: “Зарeм нe дoбива пчeница oнoј штo нe жнee?” “Нe дoбива”, oдгoвoрил чoвeкoт.

Солзите, кои се дар Божји, служат како знак за милоста Божја. Солзите во молитва – вели Свети Исаак Сирин – се знамен на милоста Божја, со која се удостоила душата заради нејзиното покајание, и знак за тоа дека таа е примена од Бог и зачекорува во полето на чистотата низ солзи.

Eвe какo свeти Тихoн Задoнски исцрпнo збoрува за тoа какo e Христoс за чoвeкoт сè (вo вид на разгoвoр на Христа сo чoвeкoт). “Сакаш ли за сeбe дoбрo? Сeкoe дoбoр e вo Мeнe. Сакаш ли блажeнствo? Сeкoe блажeнствo e вo Мeнe. Убавина ли сакаш?