„Слово (Божјо), Чијашто светлина му претходи на сонцето, и Кој дојде да им ставиш крај на гревовите, ѕвездата јасно Те покажа на Мудреците во една бедна пештера, Тебе Милостивиот, повиен во пелени. Тие, пак, видоа вистински Човек и Господ, радувајќи се“ (песна од канонот на Утрена на Рождество Христово - Божик).

И сега денот на милоста ја покажа својата вредност!
Никој нека не го гони својот ближен поради одмазда за согрешенијата кои му ги сторил.

Денот на радоста пристигна!
Никој нека не биде виновен за предизвикувањето на жал и тага кон друга личност.

Ова е ден без облаци, ова е светол ден!

Божик е празник на богочовечка радост. Предвечниот Бог, од преголема љубов кон човекот станува еден од нас и ја преминува непреодната бездна помеѓу созданието и Создателот. Бог станува човек, и му дава на човекот можност да стане бог. На Божик, одново и одново, ни се открива Христос, Кој на земјата донесе мир и меѓу луѓето блага волја. Во ближниот свој сега можеме да Го видиме Бог, и Бог станува наш брат и пријател.

Ако не го очистиме срцето од своите страсти, тогаш нашето срце станува како домовите витлеемски во кои Христос не можел да најде место, т.е. Богородица не можела да најде место да Го роди Христос, така што морал да се роди во некоја пештера, во некои јасли надвор од домовите на витлеемските жители.

И таа пештера го симболизира кое било друго место освен нашето срце.

Излeгoв oд oтeцoт, кадe штo имав сè, и дoјдoв на свeтoт, кoј нe мoжeшe ништo да ми дадe. Вo пeштeрата сe рoдил Гoспoд за да пoкажe дeка цeлиoт свeт e eдна тeмна пeштeра, штo самo eдинствeнo Oн мoжe да ја oсвeтли.Вo Витлeeм сe рoдил Гoспoд, а Витлeeм значи дoм на лeбoт, за да пoкажe дeка Oн e eдинствeниoт лeб на живoтoт, дoстoeн за вистинскитe луѓe.

На Гoспoда Исуса Христа, рoдeн вo Витлeeм, првo Му сe пoклoнилe пастиритe и мудрeцитe (ѕвeздаритe) oд Истoк, значи, најпрoститe и најмудритe на oвoј свeт. И дeндeнeшeн најискрeнo Му сe пoклoнуваат на Гoспoда Исуса Бoга и Спаситeлoт најпрoститe и најмудритe на oвoј свeт. Расипаната прoстoтија и пoлуучeната мудрoст oтсeкoгаш билe нeпријатeли на Христoвoтo Бoжeствo и на Нeгoвoтo Eвангeлиe. Нo кoи билe oвиe мудрeци oд Истoк?

Подготви се, Витлееме, отвори се за сите, Едеме, украси се Ефрате, зашто дрвото на животот во пештерата процвета од Дева; нејзината утроба се покажа мисловен рај, во кого е Божественото дрво, од кое јадејќи ќе живееме, а нема како Адам да умреме. Христос се раѓа, за да го обнови порано паднатиот образ.

Радувај се отче Игнатије богоносецу и чудотворче.
И пак ќе речам радувај се бидејќи ни благоухаше за да предвкусиме од рајската состојба.
Најмили наши, денешниот наш славеник не собра сите заедно во овој свет храм и повторно ни ја покажуваше Славата Господова.

  Го праша земјата небото
за тебе, о света Евгенијо,
се двоумеше цветот да заспие
а за убавината на душата да не дознае.

Зошто огнот не те согоруваше,
камен, меко тело не дробеше,
зошто душа за вера небесна обручи
а уште лик на светлина пред тебе не се појави ?

Исус секогаш ве љубел, а вие сега имате можност да изберете дали ќе одговорите на Неговиот повик. Одговарајќи, вие ја прифаќате жрепката да одите и принесете плод, кој ќе се зачува; да бидете пророци на Христос во светот, во кој живеете; да го љубите својот ближен како самите себеси и сите луѓе да ги направите свои пријатели. Со секој чекор да ја објавувате единствената и безгранична љубов,

Секоја година, без исклучок, пред Божикните празници, се распалува дебатата околу коледарските огнови. Свештенослужителите велат тоа е пагански обичај, а ревносните коледари, на кои огнот, ракијата и колбасите им се најголема светиња, започнуваат со рафали против цела Црква. Сиот клир е прогласен за неморален, среброљубив, расипан, ти се чини како да нема ништо здраво во Црквата, на која и самите тие декларативно ѝ припаѓаат, а најголем дел се и крстени во неа.

На 05.01.2020 година, кога црквата го слави Преп. Наум Охридски, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, богослужеше Света Златоустова литургија во манастирот „Св, Наум Охридски“ на Попова Шапка, во сослужение на свештеници од Тетовското архиерејско намесништво и Бигорскиот манастир. На литургијата верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

 Уште треба да се знае, дека човекот не може постојано да биде во едно исто расположение. И тој се менува, како и времето. Добро е да се биде на Тавор, но понекогаш мора да се биде и на Голгота; внимателниот и расудлив човек има многу можности тоа да го разбере. Ах, колку добро зборува за тоа Исак Сирин во 46. беседа.
Ти пишуваш: „Мала е надежта јас да достигнам таму каде што сте вие". Повлечи ги зборовите! Божјиот суд не ни е познат, не знаеме кој каде ќе стигне.

Во новиот број се сместени содржини со кои би сакале да се обидеме да ги запознаеме верниците што подобро со традициите на црковниот живот, и со учењето на нашата Света Црква, и да придонесеме за што поголем интерес кај сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко, за практикување на нашата православна христијанска вера. Во рамките на овој број се обработени повеќе теми од нашата православна христијанска вера,

Денес го прославуваме Божик, како и сите големи празници, за духовно да закрепнеме и духовно да се издигнеме, сеќавајќи се на големите настани од историјата на спасението. Црковните песнопенија на овој велелепен празник нè повикуваат со мислите да се пренесеме во онаа неповторлива ноќ во Витлеем, за да ги разбереме даровите од тој

Во деновите на цар Ирод, кога во скромна пештера близу Витлеем се роди Спасителот на светот Христос, во источните земји на небото заблеска сјајна и голема, до тогаш невидена ѕвезда. Ѕвездата сјаеше со блескава светлина и полека, но постојано, се движеше во еден правец, таму каде што се наоѓаше Еврејската земја. Ѕвездарите, како што тогаш ги нарекуваа мудреците, веднаш го забележаа новото светило. 

Царoт Давид му згрeшил на Бoга, сe пoкајал и Бoг му oпрoстил. Гoлeм бил грeвoт на царoт, нo уштe пoгoлeмo билo пoкајаниeтo. Му бил винoвeн на Бoга за два тeшки грeва, за прeљуба и за убиствo, нo кoга Натан, прoрoкoт Бoжји гo изoбличил, тoј бoлнo извикнал:Згрeшив прeд Гoспoда! Гo испoвeдал свoјoт грeв и сe пoкајал гoркo, прeгoркo. И скрушeнo Му сe мoлeл на Бoга, плачeјќи, пoстeјќи, лeжeјќи на зeмјата, и пoднeсувајќи смирeнo страшни удари...

Ако се соберат богатствата од сиот свет и се стават во една чаша на вага, а на другата- Божествената Литургија, тогаш чашата на Божествената Литургија ќе ја надмине скалата. Само што човекот не разбира, какво богатство тој има, се додека, тој благослов не му се одземе. За жал, човекот не го цени ни сонцето, ниту воздухот, ниту светлината.

 Луѓето од сиот свет се трудат да бидат добри еден кон друг. Се трудат да си разменат еден кон друг пријатни подароци, вкусно да се нагостат, да си кажат најубави зборови исполнети со љубов и грижа. Луѓето си посакуваат меѓусебно среќа и се надеваат на чудо токму во Новата Година. Нашите срца сепак чувствуваат нешто повеќе во тој празник.

Гледајки ги промените,
кажуваа дека нема бегање
од кругот на животот –
нема да остане ништо од имотот,
ништо од своината
нема нешто што смртта не поминала.

Се прашував тогаш
да не е тоа прелага,
возможност да постоиме
но никогаш да не опстоиме.