По повод Празникот на Лесновската Светиња – Свети Гаврил Лесновски, во предвечерието на празникот, на 27. 01. 2019 година, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион во сослужение на Архимандритот на Лесновската Обител отец Дамаскин со браќата при Лесновскиот манастир, отслужи Празнична Вечерна Богослужба.

После секој чекор правилен
ставаш ли печат неусвоен,
или допушташ искушение негативно
да се усвои тоа што е добро.

Дознав дека смирение посакуваш,
такво име даде на печат,

Најголем горделивец не е оној што гордо се фали, туку, оној што се фали дека е многу смирен. Кој се оправдува самиот себеси кога ќе згреши го претвора своето срце во демонско прибежиште, а ќе продолжи да греши и понатаму и ќе биде сршен бескорисно од своето себељубие, ако не успее да го скрши своето “јас”. Оној што ги оправдува своите страсти полека паѓа тешко болен и тогаш бива издаден од својата кашлица.-

Вселенскиот патријарх Вартоломеј, кој присуствуваше на светата Литургија што се отслужи во Фанар на 27 јануари, во спомен на свети Јован Златоуст, еден од тројцата светители и вселенски учители на Црквата, чии мошти се чуваат во сечесниот патријаршиски храм, се осврна на долгогодишната работа на Мајката Константинополска црква.

Ја кажував молитвата „Господи Исусе Христе, помилуј  ме“, и се отвораа нови хоризонти. Од моите очи течеа реки од  солзи на радост и веселие заради Христовата љубов и Неговата  крстна жртва. Копнеж и радост! Тука се крие величието, рајот.  Овие пет збора ги кажуваш со копнеж и радост, од срце, за-  тоа што Го љубиш Христос. И така полека се губат зборовите.

 Нивниот спомен молитвено се прослави во ставропигијалниот манастир во Калишта- Рождество на Пресвета Богородица. Отец Стефан Санџакоски отслужи света Златоустова Литургија, на која верните вкусија Тело и Крв Христови. А на крај како круна на се беше неговото слово во кое не поучи со зборовите на великиото руско светило Серафим Саровски- не осудувај; осудувај се самиот себе, така Бог нема да те осуди во осмиот ден.

Љубoвта на хрстијанинoт, пак, би мeжeла да рeчe: “Ти, Гoспoди, ми даваш здравјe и тoа e дoбрo. Ти ја палиш свeтлината, пушташ дoждoви, сo грoм вoздухoт гo oсвeжуваш и тoа e дoбрo. Ти даваш бoгатствo, мнoгулeтнoст и пoрoд и бeзбрoј други дoбра. Ти oбилнo ја пoставуваш трпeзата на oвoј живoт. И сeтo тoа e дoбрo и прeдoбрo. И сeтo тoа гo примам сo благoдарнoст. Нo, на крајoт на краиштата, тoа e самo раб на скутoт Твoј; на крајoт на

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Улогата на архиепископот Охридски и Македонски г.г. Доситеј во возобновувањето на Охридската архиепископија во лицето на Македонската православна црква“. Ова ново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ е авторско дело на професорот при Македонската православна богословија „Св. Климент Охридски“, д-р. Александар Атанасов.

Еднаш еден човек ме праша: „Не е ли за нив разводот подобро решение, во споредба со тоа да живеат една драма, мачеништво кое никако не запира?“ Во принцип готовите решенија се многу лесни. Зашто ако јас сега дозволам „развод“, тогаш некој ќе прокоментира: „Отецот рече дека разводот е добар, кој сака нека се разведе!“ Јас не го спомнав тоа, туку реков дека во одредени случаи, кај некои луѓе се претпочита да се случи нешто кое ќе го промени тој „систем“, отколку сите заедно да пропаднат.

Светиите се најблескав украс на Црквата Христова и нивните житија ги напојуваат срцата на верните со рајска сладост. Тие се толку прекрасни и возвишени, што лесно ја привлекуваат кон себе христољубивата душа, радувајќи ја со „неискажлива и прославена радост“ (1. Петар 1,8). И не само што ја радуваат, туку Светиите на некој таинствен, благодатен начин им се приближуваат,

Меѓународните антагонизми на православните земји и народи, го отежнаа прашањето за авторитетот на Константинополската катедра, внесувајќи привкус на националните пристрастија, предизвикувајќи ја познатата тенденција на словенските цркви првенството на Константинопол да се сведе на најможен минимум. Истовремено во наши дни

Современата духовност често се пројавува под најразлични лажни маски, багајќи од соочувањето со вистината. Како што истакнува водечкиот православен психолог во светот, отец Василиј Термос, стравот од слободата, како трајна одлика на човечкото битие, ја раѓа потребата за прибегнување и потчинување на некое друго „его“ (во ова наше време: на измисленото „јас“ на компјутерите или интернет светот). Освен тоа, една работа е да се сака вистината, а друга е да се поседува.

Зарем не е прекрасна глетката
Луѓе одат по патишта
Иако снежна виулица
Од сите страни ги зафатила.

Се борат они својски

Суeтата заради oблeката пoсeбнo зeма замав вo нашeвo врeмe. Кoј нeма сo штo другo да сe гoрдee, тoј сe гoрдee сo oблeката. А oнoј кoј би имал сo нeштo другo пoдрагoцeнo oд oблeклoтo да сe гoрдee, тoј нe сe гoрдee. Какo штo златoтo нe излeгува на пoвршината на зeмјата, така ни духoвнитe врeднoсти на eдeн чoвeк нe сe пoкажуваат oднадвoр.

Ако сакаш мирот Божји и Неговата благодат да почива на тебе, не противи му се на твојот духовен отец.
Тоа што тој прави ти не знаеш, ама тој добро знае за тебе. Духовниот отец како, твој водач, секогаш работите ги гледа сеопфатно, однапред и одозгора; а ти еднострано преку очите на твоите страсти. Додека ти не знаеш...

И сега велам дека за сѐ постои решение. Кое е тоа решение? Не знам кое е, кај секој е различно. Но, не е такво какво што си го претставуваш ти, туку како што Бог ти го испраќа. Кога ќе стигнеш до работ на бездната, или кога ќе го допреш дното, ќе дојде некакво решение во твојот живот. Невозможно е Бог да ме остави без помош, макар и во последниот миг. Кога преживуваме некаква трагедија, во мигот на болката го забораваме сето тоа