„И во светлиот разгорен јаглен си бил непослушен на идолските служители, свештеномаченику Еразмо. Озаруван од самото Слово, си се покажал голем водител кон Светлината, на оние што те воспеваат достојно“ (песна од канонот на Утрена на свети свештеномаченик Еразмо Охридски).

“Икoната e бoжeствeна рабoта, нo нe e oбoжeна”, му рeкoл св. Никoфoр на икoнoбoрниoт цар Лав Eрмeнин. Пoтoа му oбјаснил какo Бoг му нарeдил на Мoјсeја да направи змија oд бакар и да ја вoздигнe вo пустината, иакo прeд тoа запoвeдал да нe прави на сeбe рeзбан лик.

 Кога ќе влеземе во таквата молитва, постојано ќе Го славиме Бога и сѐ ќе Му препуштиме Нему, онака како што се моли нашата света Црква: „Целиот свој живот на Христа Бога да Му го предадеме!“ Ова е „виша математика“ во нашата вера!"

Акo нeкoј би мoжeл да ги пoгoди ситe чoвeчки мисли и да ги прoрeчe ситe судбини чoвeчки, и да ја oбјави сeкoја тајна штo зeмјата ја криe вo свoитe длабoчини, а нeма страв oд Бoга, нeгoвoтo знаeњe e какo истурeнo млeкo вo нeкoј нeчист сад oд кoј цeлoтo млeкo сe расипува. И на нeгoвиoт смртeн час, нeгoвата мудрoст нeма да свeти ни кoлку дoгoрчe бeз пламeн, т

На 7 јуни во Градината на Пресвета Богородица се случи една особена крштевка. Еден од африканските кралеви од Брегот на Слоновата Коска, Tchiffi Zae Jean Gervais, од поглаварите Krou, се причисли кон Православната Црква со името Давид. Кралот беше крстен во Манастирот Кутлумуш од јеромонахот Дионисиј.

Вистинската жртва не се чувствува како жртва, не чувствува дека таа е онаа која трпи неправда. Жртвата на својот карактер и егоизам секогаш чувствува болка, неа секогаш нешто ја повредува. Повредливоста е параметар на големото „его“.
Да престанеме себеси да се заробуваме со себеизмамата дека ние страдаме праведно пред Бога!

Го прогласува за будала за да не ја изгуби неговата вера во својата логика и чувството за својата невиност. Така ќе биде во вековите, бидејќи нема да осамне никогаш денот кога ќе разбере народот дека овие будали не се будали, бидејќи тогаш на земјата ќе дојде царството небесно, бидејќи нема да постои ниту еден лукав..

Депресијата  е  тешка  психо-физичка  болест,  која  ги  вклучува целото  тело,  расположението  и  мислите,  а  се  одликува  со  многу симптоми, и тоа: лошо расположение, забавено мислење, проблеми со концентрација, лош апетит, чувство на помала вредност, па дури и суицидни мисли.

Грижејќи се за чистотата на душата тој воопшто не се грижел за чистотата на своето тело. Неговата облека била стара, со закрпи, сошиени со бели конци, и сета извалкана од тесто и масло. На едната нога излитена чизма, а на другата чевел од рогозина. ...

“ Љубовта е всушност, воскресение на душата од смртта, од мртвите. Кој нема љубов, со целото свое битие се наоѓа во безизлезната темница на смртта; никаде врата, никаде отвор, никаде прозорец; сета душа, и мисла и чувство - се обѕидани со смртта.

Ме следиш
Како роса утринска
При небесна ведрина,
Никогаш не се двоумиш

Близок,
За Таков те знам
И така Име Ти изговарам

Песните ги преведував по чувство, без напор, онака како што мислев дека треба, на јазик разбирлив за секого; и за ѕидар, и за шофер, и за студент и за академик. Еден од главните чинители при изборот на песните за „Два света“ ми беше тие да звучат добро, лесно и неусилено на нашиот јазик, сакав зборовите ...

Оној што сака да појде да живее во пустина, тој треба да се потруди да биде совршен, да се исчисти од секоја страст или да се ослободи од нив во манастирското братство, и не да бега таму од малодушност, туку со желба да ги придобие вистината на божествените созерцанија, кои и не можат да се придобијат на друго место, освен во пустината.

“Алeксандар, Цeзар, Ханибал, Луј XIV, сo сeта свoја гeнијалнoст сe ништoжни. Тиe гo oсвoилe свeтoт, нo нe мoжeлe да сe здoбијат сo ниeдeн пријатeл. А глeдај, Христoс пoвикува и цeли пoкoлeнија сe пoврзуваат сo тeсна врска штo e пoсилна oткoлку штo e крвната врска...

Знам дека самотијата ја дозирам исто како слободата, а кога е грдо сѐ, некако пак ми е убаво. Сѐ поретко имам амбиции; она што го исполнив си продолжува со својот живот, не со мојот.

Само молитвата не е доволна. Некој може да изговара молитвата со килограм темјан,  но ако неговиот ум е полн со лукави мисли за другите, тогаш тоа не му донесува никаква полза. Од умот, демонот во срцето испраќа лукава „телеграма“, и од човекот прави ѕвер.

„На почетокот Он рече: нека пушти земјата од себе трева…“ толкува Св. Дамаскин, „и сè до сега таа, откако ќе ја накваси дождот, ги произведува своите растенија поттикната и оснажнета од заповедта Божја. Така и овде Бог рече: „Ова е Телото Мое и ова е Крвта Моја, и правете го ова во Мој спомен;“

Со душата обрати се кон Господа и кажи: „Господи, прости ми“, и не помислувај дека Господ нема да ти прости. Неговата милост не може да не прости, и Он истиот час простува и осветува. Така учи Светиот Дух во нашата Црква.

[youtube height="180" width="280" align="none"]https://www.youtube.com/watch?v=jWpvODSZJf8[/youtube]

Архимандрит Георгиј Капсанис (1935 – 2014)
Тој никогаш не сакаше да импровизира и да измислува некои нови работи за да импресионира или да создава свои следбеници и почитувачи. Секогаш се базираше врз светоотечкото предание, и ги имаше усвоено ...