Велик те направи Спасителот тебе Антипо
помеѓу ѕвездите небесни,
и возвишено стана името твое во Црквата,
на која како семе одбрано и послужи
и како сад со вода молитвена
душите на сите ги напои.

Рахила плачеше по своите деца,
о свети пустињаци од дванаесетте манастири,
а ние денес се радуваме на вашите венци невенливи,
ангел Господов свитата ваша ја предводеше
до престолот на Христа Живиот,

Веселоста е човековата најочигледна карактерна црта, која најмногу го оддава. Еден карактер не можете за кратко време да го запознаете, но штом човек се насмее барем еднаш сосема искрено, ќе ви се покаже целиот негов карактер како на дланка.
Само човек со среќен развој умее да биде весел и да ги зарази другите, да биде неодоливо и

Од твоето срце за Христа спремно
пламен ревносен излезе,
о Евпсихие свети мачениче,
ја запали лагата од овој свет,
осветлувајќи ги бездните на темнината со факелот

Prema legendi, na mestu gde je danas Tesalija nekada je bilo more. Peščane stene iznikle iz morskog dna vekovima su klesane vremenskim nepogodama i vrelim grčkim suncem. Drevne litice su bile idealno utočiste za askete koji su želeli da se približe nebu i Bogu, pa su u praznim pećinama provodili svoj život u miru i molitvi. Prvi stanovnici Meteora naselili su ih još u 9. veku kada nastaju i izdvojene, usamljene ćelije-skiti.

Веднаш морето се исполни со бродови, а копното со пешадија и безбројни коњаници. Тогаш патријархот Константинополски Сергиј, го тешеше народот да не се предава и да не се разочарува, туку сета своја надеж од душа да Му ја предаде на Бога и на Неговата Пречиста Мајка Богородица.

 Вие кои верата во Бога Единиот на вселената
ја проповедавте, Апостоли со мноштво венци закитени,
маченици, пророци, проповедници и учители
Иродионе, Агаве и Руфе,
Асинкрите, Флегонте и Ермие

Прв нeпријатeл на чoвeкoт e ѓавoлoт, втoр e грeвoт, а трeт e смртта. Гoспoд Исус ги пoбeдил ситe oвиe три нeпријатeли на чoвeчкиoт рoд. Сo Свoeтo пoнижувањe гo пoбeдил гoрдeливиoт ѓавoл; сo Свoјата смрт гo пoбeдил грeвoт, а сo Свoeтo вoскрeсeниe ја пoбeдил смртта. Пoбeдувајќи ги ситe наши нeпријатeли, Oн нè пoвикува да зeмeмe учeствo вo Нeгoвата славна пoбeда.

Пастироначалниче на скитското подвижништво
во степите руски непроодни,
Ниле ученику Христов облагодатен,
денес и во веки Бога преку тебе Го прославуваме,
и твоите подвизи ги величаме,
кои запишани на хартија 

Кoлку старитe билe скрoмни и вниматeлни вo тoј пoглeд пoкажува и oвoј запишан примeр: на нeкoј брат му сe јавил ѓавoлoт oблeчeн вo ангeлска свeтлина и му рeкoл: “Јас сум архангeл Гаврил и сум испратeн кај тeбe”. На тoа братoт му oдгoвoрил: “Пoмисли сe, да нe си испратeн кај нeкoј друг, бидeјќи јас нe сум дoстoeн да видам ангeл”. И ѓавoлoт вeднаш пoстанал нeвидлив и исчeзнал.

На оваа икона Богородица е претставена како го држи својот Божествен Син во десната рака, а во левата таа држи букет од бели кринови. Овој букет символично ја означува нејзината нетлена и приснодевствност, за кое Црквата пее: „Ти си Корен на девственоста и Неовенлив Цвет на чистота“. Копии од оваа икона беа прославени во Москва, Воронеж и други места на Руската Црква.

На 13.4.2024 година, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан чиноначалствуваше на Oсветувањето на новоизградениот храм посветен на светите 40 Севастиски маченици – Младенци, а којшто беше изграден во спомен на петтемина свирепо убиени во 2012 година кај месноста Смилковци, крај Смилковското Езеро.

Словото Божјо, слово земно подаде,
кое ти Свети епископе Методие во слава Негова го раздаде,
а Он Началникот на животот устрои заради апостолските подвизи –
празник на твоето кон Животот восходење,,

Вистина непоколеблива имајќи во срцата ваши
Агатоподе и Теодуле,
познавте дека земниот живот е суета, сенка и сон,
а верата во Љубовта го отвора пaтот до вечноста.
Христос Господ кој ве приведе кон такво познание,

Славен и прославен е Господ од целиот род човечки,
што изнедри таква фиданка како тебе о, Јосифе,
рако продолжена на Духот Свети,
поттикнат од великиот Григориј,
исполнет со ревност од светиот Никола,
преисполнет со благодат по молитвите на

Покајаните, исповедани и простени гревови веќе не се во нас, ниту против нас. Тие се како стебленца, отсечени од дрвото. Кога ги сакавме гревовите, тие беа на дрвото на нашиот живот како живи гранки и се хранеа од него. А кога се одвративме и започнавме да се гнасиме од нив, кога се покајавме и ги исповедавме, ние ги отсековме од себеси. Со проштевањето на гревовите тие отпаднаа од нас.