Во нашиот подвижнички живот во Црквата ништо друго не правиме, освен тоа што градиме љубовен однос со Богочовекот Христос. Црквата е Богочовечка тајна во којашто ја живееме тајната на воплотувањето Христово – вистината дека Бог толку Го возљуби човекот што се поистовети со него, дојде во овој свет воплотувајќи се, стана човек.

На многу фрески низ нашите православни храмови може да се забележи една несекојдневна, но многу впечатлива сцена, на која фрескописецот мошне вешто ги преточил во слика Христовите зборови кои ги слушнавме во денешното Евангелско четиво. Всушност, на тие фрески е претставен Страшниот Суд каде шго Господ Исус Христос иајпрво гледа надесно и им се обраќа на оние,

Ако се запрашаш, а ќе се запрашаш кога тогаш, треба ли човек да е добар со сите, ти знај дека треба да се обидеш човечки да бидеш добар со сите. И обиди се секому да помогнеш. Во помошта не се гледа на вера, нација, а уште помалку партија. Многу пати ќе се изгориш и пак сам ќе се запрашаш, та треба ли да продолжам. Не се обесхрабрувај!

Немањето соработка меѓу теоријата и праксата, е резултат на несоработката меѓу душата и телото, и во тој случај благодатта која и го чини и самото простување, и самото покајние, та и исполнувањето на сѐ во се, едноставно е попречена од немањето на таа наша слободна ...

А по ова видов како слегува од небото друг ангел кој имаше голема власт: и земјата светна од неговиот блесок.
И извика силно, зборувајќи со висок глас: „Падна, падна Вавилон великиот, кој стана ѓаволско живеалиште и на секаков нечист дух засолниште. Стана тој збиралиште на сите нечисти и гадни

“Би билo нeправeднo да сe прoпушти oна штo сe случилo при самoтo прoгoнствo (на Мeлeтиј oд Антиoхија). Кoга градoначалникoт сeднал вo кoлата и дo сeбe гo пoставил свeтитeлoт, запoчнал брзo да вoзи низ пазарoт, граѓанитe ја засипалe нeгoвата глава oд ситe страни сo камeња какo сo град, бидeјќи нe мoжeлe лeснo да сe раздeлат oд свoјoт архијeрeј и билe рeшeни пoбрзo да сe раздeлат oд живoтoт oткoлку oд oвoј свeтитeл.

Оти, само на малкумината не им грижа ниту за здравје, ниту за среќа, туку да се соединат со Христа преку Причеста и да бидат едно со Него, со сите и со сѐ преку Него. Но, сепак милоста Негова е безмерна и сите ќе нѐ прими, но ќе им се открие само на оние кои Го бараат повеќе од јадење и пиење.

Упокоените чувствуваат радост кога некој нивен потомок Му е близок на Бог. Ако ние не сме во добра духовна состојба тогаш страдаат нашите упокоени родители, нашиот дедо, нашиот прадедо, сите генерации. Но, ако сме во добра духовна состојба, се веселат, бидејќи и тие учествувале во тоа да се родиме и ние и Бог на некој начин е обврзан да им помогне.

Ако кога си во подвиг ѝ се противставуваш на непријателската сила, па видиш дека таа се повлекла пред тебе во изнемоштеност и бега назад, твоето срце да не се радува на тоа, зашто зад тоа се крие лош план против тебе; тие тогаш подготвуваат нов напад против тебе – поопасен од првиот. Тие оставаат заседа зад тебе, на која ѝ наредиле да демне.

Душата не е создадена од Божјата природа, ниту е од природата на лукавата темнина, туку е разумно создание, исполнета со убавина, голема и чудна. Таа е прекрасно подобие и образ Божји, а лукавството на темните страсти навлегло во неа, поради непослушноста и престапот.

Благата вест одекнува во ушите на сите, но работниот ден е исполнет со многу поважни прашања. Решавајќи ги нив, христијаните го обезбедуваат својот привремен конфор - за себе и за потомството. Се заборава смислата на животот како пат кон спасението, чувство за Вечноста, па дури и стравот Господов.

Љубoвта Бoжја сe излeа вo нашитe срца

прeку Духoт Свeти,

Кoј ни бeшe дадeн (Рим. 5:5).

Ако мислиш лошо за луѓето, тоа значи дека лошиот дух живее во тебе.

И тој ти ги вметнува лошите помисли за луѓето. И ако некој не се покае и умре,

Кој сака да Му пристапи на Господа, да се удостои со вечниот живот, да стане живеалиште Христово, да се исполни со Светиот Дух, да дојде во состојба да ги принесува плодовите на Духот, чисто и беспрекорно да ги исполнува заповедите Христови – треба да почне со тоа што цврсто ќе поверува во Господа, наполно ќе им се предаде на заповедите Негови, во сè ќе се

Денес, во 21. век, повеќе од анахроно е да се мисли дека историските настани можат да се вратат назад. Историјата го завршува своето движење и реалноста мора да се прифати. Оттука сметаме дека очекувањето македонските граѓани по секоја цена и недвосмислено да декларираат бугарска национална свест и последователно на тоа, негирањето на современиот македонски идентитет и литературниот македонски јазик,

Како да правиме разлика меѓу немоќта на телото, која доаѓа како последица од воздржувањето, односно вистинската телесна немоќ од онаа, со која нѐ напаѓа демонот? И како треба да ја јадеме нашата храна? Ако телото ја прима својата секојдневна храна, според обичната мерка на воздржувањето и пак се чувствува раслабено, тогаш чувството на раслабеност доаѓа од демоните, а напротив, ако раслабеноста е последица од зголемената мерка