Доколку љубовта ја квалификувате со тоа што е опишано во „Евгениј Онегин", а особено во „Ромео и Јулија" или пак во „Јунакот на нашето време", тогаш сигурно е подобро, да не се очекуваат такви емотивни состојби. Можно е да се случи, но за среќа Господ не благословува такви страсти, кои во светската литература се сметаат за љубов. Тие не мора да бидат груби ...

Говореше авва Јаков: „Кога некого го фалат треба да си спомне за своите гревови и да има на ум дека не е достоен за кажаното.“ Уште говореше: „Како што светилката ја осветлува мрачната одаја така и стравот Божји, кога ќе се всели во срцето на човекот, го осветлува и го поучува на сите добродетели и на заповедите Божји.

Светот, во буквална и во фигуративна смисла, треба да слушне за Курбиново и за нашите напори. Луѓето во Европа, па многумина и во Македонија не знаат за фреските во Курбиново, не знаат каде е црквата, колку е стара, зошто е толку значајна. За охридските цркви се знае многу повеќе, иако ни тоа не е доволно – вели Велков.

„Дали со сила треба да победуваме или смирено со љубов?“

Секогаш одлучувај вака: „Ќе победам смирено со љубов“. Доколку се одлучиш еднаш засекогаш, ќе можеш целиот свет да го покориш. Смирената љубов е голема сила, најсилна од се' - не постои ништо како неа.

Сите сме слушнале за познатата слика во која чашата на едната личност е половина испразната, а на другата – половина полна. Првата личност е склона кон минување низ животот со неисполнети цели, додека втората ќе го гледа својот свет како прекрасна расцветана градина. Дури и сиот плевел во таа градина може да изгледа убав, доколку ги отстрануваме од себе негативните помисли.

За да ни биде полесно, еве, да ги скратиме на две илјади и петстотини. Па, предавачот на Богословскиот факултет може да се разболи, нели, да замине некаде, на крајот, може и да направи пропуст и слично, како и да се земе, бројката ве тера да ставите прст на чело. Да ја запомниме, две илјади и петстотини часови исполнети со корисни знаења.

Честопати се случува да сме неуспешни во придржувањето кон Господовите заповеди и да се чувствуваме малодушни , неуспешни да направиме прогрес во борбата против нашите гревови. Едни и исти гревови како постојано да не прогонуваат. Малодушноста е нашиот непријател, зашто е орудие што демоните го користат

Некој луѓе мислат, дека Христос дојде, за нас да не умртви. Единственото умртвување, кое Христос го одобрува во нашиот свет, – е умртвувањето на нашата неправда. Он дојде, за да ја умртви неправдата во нашиот живот, но нè и желбите на срцето. Он дојде, за да ја излие врз нас благодатната роса на Светиот Дух и Својата Крв, која оживува.

Кoј e тoј другиoт кoј ќe дoјдe вo свoe имe и кoгo грeшнитe луѓe пoлeснo ќe гo примат oткoлку Христа Гoспoда? Тoа e oнoј кoј нe нoси крст и нe oди пo тeсeн пат; кoј нe e чoвeкoљубeц, кoј нe вoјува прoтив грeвoт, туку за грeвoт; кoј ја сака нeчистoтијата и ја шири нeчистoтијата; кoј e вoјник на вeчната смрт, а нe на вeчниoт живoт; кoј им ласка на бeзбoжницитe и милува сeкoја страст и сeкoј пoрoк – тoа e антихристoт.

Кoга тoј уштe бил мирјанин и сoбирач на царскитe данoци, му сe случилo да oтсeднe вo eдeн манастир. Кoга видeл дeка гаврани паѓаат на oвoшкитe, дeка ги кршат гранкитe сo плoдoвитe и ги нoсат нeкадe, сe зачудил на тoа и заeднo сo мoнаситe тргнал пo нив да види кадe тиe гo нoсат oвoшјeтo. Oдeјќи така завлeглe вo нeкoј нeпрooдeн прeдeл,

Едно момче постојано се жалело дека го фаќаат „уроци" и одел кај некоја жена која, наводно, знаела како од тоа да го заштити.

„Како може таа да ти помогне?"

„Не знам, зашто се што кажува, го кажува во тајност и не можам да чујам".

 Усвој ги за себе мислите и духот на светите отци со читање на нивните дела. Светите отци ја достигнале целта: спасението. И ти ќе ја достигнеш таа цел по природниот тек на работите. Како единомисленик и единодушен со светите отци, ти ќе се спасиш.
 Небото ги примило во своето блажено недро светите отци.

Во секој христијанин Христос е Оној Кој војува и победува, и Тој е Оној што го призива Бога, и Кој се моли, и Кој благодари - сето тоа се дејствија на Христа, Кој се радува и весели кога ќе види дека во нас пребива тоа убедување, дека Христос е Тој кој го прави тоа.

Кога се молиме со болка и со смирение, Бог ја слуша молитвата и одговара согласно со она што ни е од полза.

-И ете, од таа случка, - продолжуваше Лукерја – почнав да венеам, да се сушам, р`ѓа ме зафати, ми стана тешко да одам, а после не можев ни да владеам со нозете. Дојде ред да не можам ни да стојам, ни да седам: се` полошо и полошо. Вашата мајка, по својата добрина, ме покажуваше на лекари и ме испрати во болница. Но, од сето тоа мене не ми стана подобро. И ниеден лекар не знаеше да каже каква е мојата болест.

Само што еромонахот ја зел просфората во левата рака, а копјето во десната, монахот десно од жртвеникот ја видел упокоената. Таа била така свртена за да може да ја види жртвата која за неа се принесува !
Само што честичката била извадена, на лицето на починатата се појавила радосна насмевка и неа ја снемало.

 Патот на твојот живот е отворен. Ти избираш како да мислиш. Можеш да се оттргнуваш од својот крст, да врескаш, да сакаш да си заминеш, да хулиш.. Крстот да ти стане причина за конфликт, упорност и бунт. Тоа е твое право. Но, ако крстот ти стане причина за единство – да се соединиш со самиот Крст и со Оној Кој е на него – тогаш душевните својства Христови, особините на Неговиот карактер, ќе се пренесат и на тебе.

Прославувањето на празникот Рождество на Пресвета Богородица во манастирот „Пресвета Богородица - Пречиста“ во Кичево, продолжи на самиот ден на празникот, на 21 септември, кога беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на архимандритот Партениј,