Духовен Азбучник

Во Христа не треба само да веруваме. Како прво, „само верувам“ не постои. Постои исповедание, кое поминало низ искушенија и соблазни, се зацврстило низ годините и кое на крајот прилично се разликува од првиот опит во верата – наивен и радосен. Патот на верата е пат сличен на „американското брекче“, кое во Америка го нарекуваат „руско“. Тоа е пат со огромни искачувања и вртоглави спуштања.

– Не можеме да ги спречиме христијаните да одат во црква.
– Не можеме да ги спречиме да ја читаат својата Библија и така да ја откриваат вистината.
– Не можеме да ги одвоиме од нивната вера во Спасителот.
– Кога еднаш ќе воспостават врска со својот Христос, нам моќта над нив ќе ни биде уништена.

За страдањата, болката и трудот

И сте ја заборавиле утехата која вам, како на синови, ви зборува.
(Евр. 12, 5)

Само со послушание и благодарење на Бог ќе ја покажеме својата потчинетост на Божјата волја. Зарем оној кој се потчинува нема да се удостои уште додека е тука да го здобие вечниот живот? Да, тој ќе живее во вечни векови.

"Господ секого наградил со слободна воља.Ние често ја пречекоруваме нашата слободна воља и стануваме неумерени. Тие кои се умерени во исхраната живеат подолги и поздрави се. Исто така е и со духовното, едните користат мирни, тивки, благи и кротки мисли, а другите никако не се мирни, гледаат дека тоа не им служи на добро и повторно до тоа се држат. Нам не ни пречат другите, си пречиме ние сами на себе.