Полезно и потребно

Кога те судат строго, а вознемиреноста  ти го гуши срцето, запомни една работа, дека сите оние кои сега се собрани да те судат, беа отсутни во часовите на твојот најстрашен пекол и искушенија. Обично нашите клеветници се оние кои ја одиграле најгрдата улога во нашите животи. Тие што немилосрдно не 

Змија се вовлече во близина на пилата и се пресече на неа. Таа се сврте наоколу и го гризна дрвосечачот и уште повеќе се повреди. Не разбирајќи што и се случува и мислејќи дека тестерата ја нападнала, решила да се замота околу неа и да ја задави со телото, стискајќи  колку што може.

Среде падот, обидете се да не генерализирате: „Не правам ништо добро. . . Никогаш нема да успеам. . .“ Нема поголема замка. Всушност, тоа е автогол за нашата вредност како луѓе. Она што не издвојува не се нашите грешки, туку целиот наш живот. Сè е преобразено со Христос. Животот е постојана промена. Ти не си статуа, ти си река што тече меѓу бреговите на животот.

Сите христијани, кои Го љубат Бога, во себе имаат еден копнеж: сакаат и тие да се преобразат. Не сакаме нашиот живот да остане телесен, не сакаме нашиот живот да остане на ниско и земно ниво, и да се сведе на празнотија, страсти и гревови. Можеби сме грешни и острастени, но во длабочината копнееме по нешто друго. 

Дете воспитано во христијанско семејство слуша како се зборува за Бога уште од првите денови на неговиот живот. Мајката го прекрстува кога си легнува; таа му вели: „Бог нека те заштитува.Таа му ги покажува иконите, му дава да ги целива, прави да живее во присуство и под погледот на Бога.

Кондак 1
     Избран и Единствен Посредник помеѓу Бога и луѓето, вистински Емануиле, Христе Исусе, Кој небесните и земните  ги соедини и со живите и мртвите завладеа! Ти на избраните сведоци од живите и мртвите, од небото и од земјата, кои пред Тебе на Тавор застанаа, ...

Постењето има за цел да нè поучи, да сфатиме дека „само едно нешто е потребно“. Постењето ни помага Бога да Го ставиме на прво, а нашите желби на второ место, ако не и на последно. Како такво, тоа нè подготвува да станеме лири на Божјата волја, слично на Мојсеевиот пост, но и оној на Спасителот.Постот нè одвраќа од себеси и нè свртува кон Бога. Во суштина, ни помага да ѝ се уподобиме на Богородица, слугинката Божја, која Го слушнала Неговото слово и го пазела подобро од било кој друг.

Испраќањето на искушенијата е соодветно според болеста на страстите и гревовната гнилост што е во нас, па судејќи според нив, горчливата чаша на Божјата промисла е растворена за нас построго или помилосрдно. Кога гревовната материја, која се напластила во нас –

ПРЕМИН бр.151/152

Нашето eгo е нашиот најrолем непријател - тоа е „ѓаволот“ во вас. Eгoтo е психолошка кoмпонента на личноста која е nоврзана со нашиот свесен процес на донесување одлуки.
Eгoтo сака да контролира се – но неможе да rи
контролира другите луѓе ипи нивните реакции и тоа му создава фрусrрациии гo прави моrу

Свет Ангелу Христов! Паѓам пред тебе и ти се молам, свет Пазителу мој, кој си ми даден уште од Светото Крштение, да ги заштитиш мојата душа и моето грешно тело, но јас со мојата мрзеливост и лоши навики ја огорчив твојата пречиста светлост и те протерав од мене преку разни срамни дела.

– Дознав дека секој човек живее не од својата грижа за себе, туку од Љубовта. Не ѝ беше дадено на мајката да дознае што е потребно за животот на нејзините деца. Не му беше дадено на богатиот да дознае што нему му е потребно. И на ниту еден човек не му е дадено да дознае дали до вечер му се потребни мртовечки, или други обувки.

„Сeкoја направа сo кoја луѓeтo сe гoрдeат какo сo изум на свoјoт разум, всушнoст, e oбјавeна сo Прoмислата Бoжја; и сeкoја прoнајдeна направа има двe свoи назначувања: eднo физичкo, а втoрo духoвнo.

И часoвникoт e eдна прeкрасна направа, нo тoј нe e направeн самo да ни гo пoкажува врeмeтo на дeнoт и нoќта, туку и да нè пoтсeтува на смртта.

Душата ги контролира чувствата, а не чувствата – душата.

Да го правиш сето она што го чувствуваш, не е секогаш безбедно.

Не може да се оставаш да бидеш жртва на секое твое чувство, велејќи, едноставно дека „така се чувствувам“.

Во Старечникот читаме дека некој голем испосник видел како душите слегуваат во пеколот како што снегулките паѓаат кога е зима, затоа што не се исповедале вистински, со одлучност повеќе да не грешат. Затоа св. Василиј Велики вели: „Нема корист од исповедта, ниту се исповеда оној кој на исповедта кажува само дека згрешил,

Светиот Дух пророкуваше за времето кога Бог ќе се всели во бесмртната човекова душа,

кога ќе стане Отец на душата, а душата – чедо на својот Отец Небесен.

Ова се исполни со доаѓањето на Синот Божји на земјата.