На празникот на кој Светата православна црква го чествува споменот на Светиот новомаченик Агатангел Битолски, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Повардарски, кој го носи името на овој маченик, отслужи Божествена  архиерејска Литургија во храмот „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес

Времето незапирливо си врви, и ние само ги броиме деновите и страшните беди и несреќи што ни се случуваат, не замислувајќи се над нивното внатрешно значење. А во тие страшни денови се крие една страшна и длабока поука. Всушност би требало причината за несреќите што ни се случуваат да ја видиме во самите себе.

Имаш чувство дека подвигот е комерцијализиран. На духовен план, никој повеќе не сака да се искачува на планината, бидејќи таа е стрмна и бара напор, а за берењето на билки треба познание. Добродетелите не се едноставно нешто. Ако не си разумен, можеш да искорнеш трева која ќе ти го згорчи животот.

Оваа чудесна икона, живописана од зографот Димитриј Аргири, е подарок од светиот игумен на Дохијарската Обител, Архимандрит г. Григориј и неговото христоподобно братство, за богочуваниот град Струмица и за целата наша Татковина, по повод исцелението што Пресвета Богородица го направи со едно момче од Струмица, исцелувајќи го од целосна немост.

 „Оваа чудесна икона, живописана од зографот Димитриј Аргири, е подарок од светиот игумен на Дохијарската Обител, Архимандрит г. Григориј и неговото христоподобно братство, за богочуваниот град Струмица и за целата наша Татковина, по повод исцелението што Пресвета Богородица го направи со едно момче од Струмица, исцелувајќи го од целосна немост.

Св. Симeoн Нoви Бoгoслoв вeли: “Свeтилникoт и да e напoлнeт сo маслo и да има фитил, oстанува сиoт тeмeн акo нe сe запали сo oган. Така и душата, спoрeд изглeдoт украсeна сo ситe дoбрoдeтeли, акo нeма свeтлина и благoдат на Свeтиoт Дух, таа e изгасeна и мрачна”

И какo штo свршeницата знаe дeка првo мoра да излeзe и да сe oддалeчи oд куќата кадe штo сe рoдила за да сe сoстанe и пoтпoлнo да сe сoeдини сo свoјoт свршeник, така и христијанинoт знаe дeка тoј нe мoжe пoтпoлнo да сe сoeдини сo Христа дoдeка смртта нe гo oддeли oд тeлoтo, т.e. oд матeријалниoт дoм, вo кoј нeгoвата душа oд раѓањe прeстoјувала. и растeла.

Но, не беше онаа (светлина) едноставно чувствена, иако се појави на пророковото лице, бидејќи славата на светлината од лицето на Мојсеј, според свети Макариј, и сега светиите ја примаат во душата. Истата (светлина) овој (отец) ја нарекува „слава на Христа“ и смета дека е над чувствата иако е достапна за чувствата, земајќи го она апостолското, со мал додаток: „Сите ние со откриено лице славата на Бога, то ест неговата умна светлина, како во огледало ја гледаме, во истата икона преобразувајќи се од слава во слава,

Како ангел на земјата си се јавил, благовестејќи им ги на луѓето неискажливите Божји тајниː својот глас соединувајќи го со бесплотните хорови, ти нè вдахновуваш да ти пееме вакаː Радувај се ти, преку кого мракот се сокри! Радувај се ти, преку кого светлината се јави! Радувај се, ангелу на несоздаденото Божество! Радувај се ти, на создаденото и бесмисленото вистински изобличителу!

Копија од чудотворната икона на Пресвета Богородица „Брзопослушничка“, денеска беше подигната од Манастирот Дохијар на Света Гора, Грција и е на пат кон Струмица, Македонија. Неколкумина струмичани ја носат иконата кон Струмица, а претходно ќе поминат во Солун, каде ќе биде осветена во Православна црква...

Навистина на бeзгрeшнитe им вeтил сè. Бeзгрeшнитe ќe бидат наслeдници на царствoтo Бoжјo, синoви Бoжји, дeца на свeтлината, дeца на бeсмртнoста, другари на ангeлитe, браќа Христoви.
Бeзгрeшнитe ќe имаат изoбилeн живoт, изoбилeн мир, изoбилна мудрoст, изoбилна мoќ, изoбилна радoст. Бeзгрeшнитe ќe имаат сè бидeјќи сè им e вeтeнo.

А служењето на Бога не е ништо друго, освен тоа да немаме во умот ништо од она што Му е туѓо на Бога – тогаш кога Го прославуваме Бога, ниту да имаме грешни желби – кога Му се молиме на Бога, ни злоба – кога Му пееме, ни похоти кога Му се молиме, ни омраза кога Му се поклонуваме, ниту пакост, која ни става пречки, кога бдееме пред Него; ни срамни сласти во членовите наши – кога си спомнуваме за Бога.

Литургијата на Претходноосветени дарови на светиот отец наш Григориј Велики, папа Римски, е централното богослужение преку кое ние, верните, се движиме низ Великиот yПост. Истото во голема мера се разликува од литургиите на коишто сме навикнати. Во следниов период ќе објасниме неколку особености на оваа литургија.

Во 13:00 часот Иконата ќе биде пречекана на плоштадот „Гоце Делчев“ во центарот на градот, а потоа со свечена литија ќе биде пренесена во Манастирот „Свети Петнаесет Тивериополски Свештеномаченици“, каде што и ќе остане засекогаш. Молитвено учество во свеченото торжество ќе земе и Свештената Бигорска Обител, со својот Старец, Архимандрит Партениј.

 Значи тој бил теоретичар ама повеќе се осврнувал на пастиркото дејствување  со дела. Така неговите дела секогаш имале морално – практичен карактер и биле службено орудие, помошно средство за поуспешно и по плодородно пастирско служење. Тој вели : ,,Во мене една е целта, да се принесам, приведам во sидањето на црквата.

Ќе има и Македонија подобри денови. Ќе има, но дури тогаш кога ќе роди повеќе вакви кротки херои што со лопата во рака ќе мислат на доброто на сите, и на оние што ги знаат, но и на оние што случајно ќе минат покрај закрпените дупки на патот. А не херои со ленти и балони полни воздух или боја ќе бидат идеал на народот.

Кога ќе се догребеме до молитвата, стануваме како лавови што рикаат; не тогаш кога се молиме немарно или млако, туку кога се молиме со душевната сила. Утврдете се преку мислата дека молитвата е сè. Без молитва, очекувајте потполно овенување и падови еден по друг. Ако за време на искушението со сета своја сила се држиме за молитвата, сигурно ќе го надвладееме ѓаволот и ќе приложиме уште една победа кон Сесветото име Христово.

Благодарение на семилосрдната и премудра Божја промисла, која грижливо за сѐ промислува, како и благодарение на недобројните маченички подвизи и жртви на олтарот на слободата, денес ние ја имаме оваа прекрасна и богоблагословена наша држава, со јасно дефинирани државни симболи и самобитна македонска нација.

Секоја помисла што донесува очајание и претерано жалење потекнува од ѓаволот. Треба веднаш да ја одбиеш, зашто ќе ти ја прекине нишката на молитвата. Секоја помисла којашто во душата предизвикува умерена болка, помешана со радост и солзи, потекнува од Бог. Благодатта Божја никогаш не го води човекот во безнадежност, туку го води кон покајание.