Постојат толку многу препреки кои се појавуваат и го прават тежок човечкиот живот, а дните негови болни! Можеме да кажеме дека она што човекот го живее е сè она што може да се види, а тоа се препреки, проблеми, страв и болка. Но, тие препреки, слично на спортски достигнувања го челичат човечкото тело, и заради тоа Бог не ги отстранува од нас.

Старец Софрониј од Есекс кажува нешто многу убаво, имено дека кога чувствуваш болка, најчесто се затвораш во себе, и чувствуваш дека се осамуваш, дека сега си сам и имаш некакви маки и проблеми итн. Но, покрај овој затворен, меланхоличен пат, постои и друг начин. Можеш да си помислиш и на нешто друго, имено дека во истиот тој час,

Крсту сесилен, похвало апостолска, на преподобните утврдување и на верните знамен, на ерарсите и мачениците слава, победа и утврдување на сите кои те фалат.
Крсту сечесен, четвороконечна сило, благолепие на апостолите и крепост на мачениците, на раслабените здравје си им, на мртвите воскресение, а на паднатите воздвижение.

Ако некое страдање (Крст) ни предизвикува очај наместо радост, тоа е знак дека треба да го смениме нашиот однос со Бог, односно знак дека нашиот однос со Бог сигурно е погрешен – не е синовски (втемелен на личниот однос со Него), туку е робовски или наемнички. Од Крстот (страдањето) треба да ни произлегува радосна тага од надградениот однос со Бог, а не очај.

Преку денешнава парабола, Христос не поучува дека секој од нас е создаден од Бога со уникатна убавина, различна од другиот до нас. На секој од нас Бог ни дарил разнообразни божествени дарови, според кои се разликуваме еден од друг поради кои секој од нас има различен и подеднакво уникатен однос кон Господ Исус Христос, како личност со Личност. Таквиот наш однос, не се базира на големината на даровите кои ни

На 21.9.2023 година, кога Црквата го празнува великиот благден – Рождество на Пресвета Богородица, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан богослужеше и проповедаше на Светата божествена Литургија во манастирот „Рождество на Пресвета Богородица“ во Калишта, Струга. На Литургијата во ѓаконски чин беше ракоположен ѓаконот Никола Финдаковски.

Денес, на празникот Рождество на Пресвета Богородица, Митрополитот на Дидимотихо, Орестијада и Суфли, г. Дамаскин, отслужи Божествена Литургија во манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“, во Водоча, во сослужение на надлежниот Митрополит Струмички г. Наум и неговиот Викарен Епископ Стобиски г. Јаков. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.

И покрај тоа што паѓаш повторно и повторно, стани пак. Повикани сте на небесен пат. Не е чудно за некој кој трча да се сопнe.
Потребно е само трпение и покајание во секој момент. Затоа, секогаш покај се кога ќе згрешиш и не губи време, бидејќи колку подолго ќе чекаш да побараш прошка, толку повеќе ќе му овозможиш на лукавиот да ги шири своите корени во тебе.

“Гуруизмот е карактеристика, пред сѐ, на тие што деспотски, односно апсолутистички, т.е. како сакаат, си владеат, користеjќи ги за тоа својата висока позиција и моќ. Гуруизмот е неминовна последица на отсуството на внатрешното духовно покритие за високиот чин што го носат.

"Бог, Кој почива на разумни престоли, денес на земјата свет престол си подготви; Оној што со мудрост ги утврди небесата, со Своето човекољубие духовно небо сочини, зашто од неполоден корен ни израсна сад живоносен – Својата Мајка. Господи, Кој си Бог на чудеса и надеж на безнадежните, слава Ти."

За време на турската окупација турчин трчал по еден правславен христијанин за да го убие.
Православниот налетал на Црква, но не влегол во Светиот храм, туку се сокрил во припратата на храмот зад големата икона на Богородица која стоела на триножен статив.

И така речиси сите си заминуваат, без никаков страв, без крик, без да повикаат помош. И колку треба да тагуваме за смртта што доаѓа, за Страшниот суд, за трагедијата околу нас што продолжува, што целата таа маса умира, умира страшно, ужасно, оди во пеколот, на вечни маки секој ден заминуваат илјадници илјади луѓе.
       А ние што правиме? Сите сме насмеани и бараме мир, спокојство овде..

О, блажени и најнепорочни сопружници, Јоакиме и Ана! Станавте познати по плодот на вашите утроби, како што рекол Господ: ќе ги познаете по нивните плодови. Вие поживеавте живот угоден на Бога и достоен на Родената од вас. Живеејќи чисто и свето, ја родивте ризницата на девственоста – до раѓањето дева, во раѓањето Дева, и по раѓањето Дева; единствена Дева и

Постојат многу весници и списанија, многу електронски изданија на македонски јазик. Некои од нив се општо отворени за секакви теми, некои пак, како Вашето, на пиедестал ја ставаат духовноста и етичноста!
Затоа дозволете уште еднаш од срце да ви ги честитам родендените и да ви посакам уште безброј броеви на ПРЕМИН и на ПРЕМИНПОРТАЛ на интернет.
Од арно да не куртулите и само добро да правите!

Освен ова благодатно проникнување, проземање, друг начин на постоење и спасение за нас, христијаните, е невозможен, и незамислив. Ние не сме етичко тело, ние сме Тело Христово – еден со друг благодатно-органски поврзани и еден на друг органи. Спасението е тајна на учество во Телото Христово токму на овој начин.

Ангел небесен кој претстои пред Бога, беше испратен кај праведните Јоаким и Ана за да им објави голема радост, зашто по својата бездетност ќе родат Ќерка Преблагословена, од Која ќе му дојде радост на сиот свет Затоа и ние, како учесници во оваа радост, на Дева пофални песни и  воспеваме: Радувај се, во Троичниот Совет пред вековите избрана за Мајка на Синот Божји;