Во истражувачките кругови на Западната црква, не ретко се дискутираше за постоењето на еден Символ кој припаѓа на епохата на Новиот Завет. Таа теза, дека апостолите после Педесетница преку Благодатта Божја, знаејќи дека ќе се разделат за да ја рашират проповедта Христова насекаде во светот, го создадоа првото толкување на Црквата и секој од дванаесетте апостоли..

Колку прекрасна и радосна вест! Ако човекот во темнината на својот морален пад можел да ја наѕре светлината од божественото Сонце, кое се раѓало на Исток, сепак, сенката на сомнежот непрестано ја одвраќала душата од божествената Вистина. Но денес, кога го славиме Христовото Вознесение, воплотениот Единец,

Сега е време да проповедаме, секој треба да се погрижи што е можно повеќе луѓе да бидат спасени, па затоа ќе добиe голема награда од Господ. Тоа се случува според даровите што Бог ни ги дал на сите: со пишување, потсетување, совети ... Не кријте го дарот.!Може да се направи многу повеќе за да се спасиме себе си и нашите ближн

  Оној што е заразен од гордоста, сите оние кои се повисоко од него, било да станува збор за власт, за возраст или способности, ги смета за рамни на себе и не поднесува да биде подолу од нив. Ако горделивиот човек е потчинет, тој не го почитува својот претпоставен, не сака да му се потчинува и не ги исполнува наредбите; се поставува на исто ниво со сите кои се образовани и, 

Човекот кој е автор на поемите „Сердарот“ (1860) и „Скендербег“ (1861), „Автобиографијата“ (1885), преведувачот (во обид) на Хомеровата „Илијада“ и „Одисеја“, на „Ослободениот Ерусалим“ на Торквато Тасо и „Бесниот Орландо“ на Лудовико Ариосто, со пламена народна акција и проповеди, со учителствување, со жива и пишана реч – ќе биде пресуден фактор за конечниот пораз на елинофилството во Македонија.

         Јоаким Крчовски е родоначалник на новата македонска книжевност, народен учител и проповедник. Автор е на пет книги, печатени помеѓу 1814 и 1819 г. во австроунгарскиот град Будим: „Слово исказаное заради умирание“, „Повест ради страшнаго и втораго пришествија Христова“, „Митарства“, „Чудеса Пресвјатија Богородици“ и „Различна поучителна наставленија“. 

Духовниот поглед се избиструва кога човекот ќе биде способен да ги открива и гледа своите гревови. Кога ќе открие еден грев, тогаш на чуден начин тој почнува да гледа уште еден и уште еден, кои дотогаш не ги забележувал. Доволно е да ја здогледаме во себе гордоста, па таа да ни ја покаже зависта, па гневот, сребролубието и т.н.

Во шестата недела на Воскресение(на Слепиот , на  29ти мај   2022 година, кога Македонстата православна црква- Охридска архиепископија молитвено го прослави  споменот на  преп.Теодор Осветени св.Николај Мистик, во храмот на св.пророк Илија во скопската населба Аеродром отец Тино Стефковски во сослужение на ѓаконот   Илија Пројчевски  отслужи Божествена  Литургија. На Литургијата берниот народ се причести со Светите Христови  Тајни.

Веќе долг период, години наназад  постам, а особено  последнава година,

секој ден го постам.
Постам, не ги јадам лагите кои ми ги сервираат, зошто се грозни.
 не ги јадам ни  перфидните манипулации, тие се со горчлив и остар  вкус.

 Да се грижиме за себеси. Кој ќе ни го даде пак ова време, што го имаме сега? Кој ќе ни го даде, ако попусто го загубиме? Навистина, ќе дојде време кога ќе ги бараме овие денови, кои ги имаме сега и нема да ги најдеме. Авва Арсениј секогаш си велел на себеси: „Арсениј, зошто излезе од светот и дојде во оваа пустина?“.

Не од крајности, но не и од недостиг на решителност. Потребна е смелост. Да се осмелиме да правиме работи во нашиот живот.
Многупати не се осмелуваме да направиме нешто, не превземаме иницијативи, не ризикуваме и така остануваме во неизвесноста на нашето безделие, неисполнети и со потиснати желби.
Животот со потиснати желби е живот без храброст и без ризик.

  Сумела е грчки православен манастир посветен на Богородица

и се наоѓа на планината Мела во провинцијата Трабзон во Турција.

Тој претставува едно од најважните православни светилишта во светот.

Живеејќи во покаен плач и солзи се издвојуваше по особеното почитување и љубов кон нашиот Господ и Неговата Пресвета Мајка. Иако сè уште млад, Преподобниот презема на себе еден тежок подвиг: одеше по улиците на царскиот град правејќи се дека не е со здрав ум, поради што мнозина го исмеваа и навредуваа, а често и физички го повредуваа.

 Вo Сарацeнскиoт табoр гo прашалe св. Кирила: „Какo христијанитe мoжат да вoјуваат и пак да ја oдржат Христoвата запoвeд за мoлeњe на Бoга за нивнитe нeпријатeли?“ Свeти Кирил oдгoврил: „Акo вo eдeн закoн сe запишани двe запoвeди и им сe дадeни на луѓeтo за извршувањe, кoј чoвeк ќe бидe пoдoбар извршитeл на закoнoт: oнoј кoјштo ќe испoлни eдна запoвeд

Веста ја објави српскиот патријарх Порфириј во обраќањето од Соборниот храм, а истата беше проследена со долг и громогласен аплауз од присутните верници во и околу црквата.
По упатувањето на томосот за автокефалност од СПЦ до Вселенската патријаршија, сега ќе треба да следи и официјалното прогласување од страна на вселенскиот патријарх Вартоломеј.

“На Македонците не им требаше ни автономија, ни автокефалија, ни ништо посебно; на Македонците им требаше само малку љубов; токму тоа го има одамна сфатено и при првата можност, деновиве, ни го покажа и дарува српскиот Патријарх Порфириј со своите собраќа од Соборот (меѓу кои прв е Бачкиот епископ Иринеј). Како, сега, Патријархот Порфириј да не е свет

Еве, Бог ни даде ден да се зарадуваме и да се возвеселиме во него, ни дарува ден во кој дочекавме да ја слушнеме одамна посакуваната, но очекувана одлука. Затоа, Ваша Светост, Вам и на членовите на Светиот архијерејски собор на Српската Православна Црква Ви благодариме од името на јерархијата, на монаштвото и на верниот народ на Македонската Православна Црква