ПРОПОВЕД ЗА НЕДЕЛАТА ПО БОГОЈАВЛЕНИЕ
Покајте се, зашто се приближи царството небесно! (Мат. 4:17)
По Исусовото крштевање, како што ни кажува Свети евангелист Матеј, го водел Духот Господ Исус Христос во пустината за да биде во искушение од ѓаволот (4:1). Потоа отиде во Назарет, а потоа се насели во Капернаум покрај морето и почна „да проповеда и рече „покајте се, зашто се приближи царството небесно!“ (Матеј 4:17). Ова е негова прва проповед и тоа денес го слушнавте од читањето на денешното свето евангелие (Мат. 4: 12-17).
Непосредно пред Спасителот за ова проповедаше и Свети Јован Крстител: „Покајте се, бидејќи се приближи царството небесно! (Мат. 3: 2). И ништо друго не можеше да се стори за овај груб и материјален свет, за оние што се потонати во темнината и сенката на смртните луѓе во тоа време (Мат. 4: 15-16), каде што мораше да се вика: „Покајте се!"
„Покајте се!" - запомнете тоа е, запрете го тековниот тек на вашите мисли, вашите чувства, желбите, вашите зборови, вашите постапки; свртете го тркапото од вашиот живот; застанете; променете, и станете нови луѓе: со нов дух, со ново срце, со ново расположение, со нов правец!
Во овој дух ќе продолжам: тој што досега лажеше, нема повеќе да лаже; кој досега извршил прељуба повеќе дане го прави тоа; тој што досега завидуваше, веќе да не завидува; кој досега се поклони на идолите, веќе да ги остави и да му служи на Севишниот Бог; кој го помина своето време досега, а особено денот надвор, во пороци да започне да ги прави сите работи за слава Божја (1 Кор. 10:30) - ова е смислата на повикот „Покајте се!"...
Овој повик ги тресеше душите со време, ги отвори срцата, правеше патеки за Господ и Неговото царство, направи чуда! ...
Ние се нарекуваме христијани, се фалиме дека сме Христови. Ја нарекуваме нашата вера христијанска, во животот, во таканаречениот христијански свет кој е далеку од Христа и од Неговото царство. Ние во нашите животи, за жал, сме повеќе незнабожци отколку христијани!
Затоа треба да се оствари моќниот повик постојаниот повик: мажи и жени, стари и млади, браќа и сестри, покај се, сеќавај се, да станеме добри христијани со дела, во животот! Да се покаеме, да се покаеме за гревовите секој ден, да не се оддалечуваме од Божјиот закон, да бидеме подобри секој ден отколку што бевме претходниот ден.
Само тогаш ќе ни биде кажано она што се вели во денешното литургиско свето Евангелие за оние кои некогаш биле во темнина и смртна сенка, ќе се рече: дека видовме голема светлина, и повеќе, дека навистина сме просветлени од оваа светлина дека сме навистина просветлен народ, дека навистина сме деца на Севишниот.
Покајанието, браќа и сестри, е едно и единствено средство за враќање на чистотата на нашата душа; тоа предизвикува да го свртиме погледот кон себеси и да ја видиме нашата грешност, а во исто време ни дава аверзија кон оние мисли, чувства, желби и постапки со кои ја погодуваме Божјата светост.
Покајанието е постојана должносг на секој христијанин, долг не навистина лесен, но утешувачки и пред се, заштеда.
Се разбира, покајанието е поврзано и мора да се изрази во признание за гревовите пред свештеникот и приемот преку свештеникот, во име на Господ Исус Христос, прошка - според она што го рече Воскреснатиот Спасител на Неговите апостоли: кому ќе им задржите, ќе им се задржат. "(Јован 20:23).
Покајанието го збогатува човекот со плодовите на духовниот и моралниот живот и го доближува царството Божјо во човекот. Читаме во Светото евангелие:
„Царството БОЖЈО е во вас“ (Лук. 17:21), и секој со напор го добива тоа (Лук. 16:16; Мат. 11:12). - Да се постигне ова Царство и да се придржуваме во тоа, значи, да се постигне се поголема комплетност на христијанското совршенство, што значи, да се добие најголемото богатство, затоа што, според зборовите на Спасителот, Царството Божјо е богатство скриено во нивоа за кои мора да се плати највисока цена за да се добие (Мат. 13:44).
Нека секој од нас, браќа и сестри, го напушти овој Божји дом со мисла и одлука да стане нов човек. И почетокот на овој нов човек, дај Боже, да е веќе поставен овде!
Божјата благодат да ни помогне на сите нас во оваа добра одлука и настојување, за да може да стане жртва жива, света и благоугодна на Бога, и тоа ќе биде вашата духовна служба (Рим. 12: 1)! - Амин!
ереј Игор Острески