Смртта всушност не е крај, туку едноставно – смртта е премин. Крај е ако ние не веруваме во Бога и не вршиме дела Божји, меѓутоа премин е ако живееме Божествен живот, како што апостол Павле вели: не живеам веќе јас, туку Христос живее во мене. Ние се распнавме за Христа заедно со Него, и нашиот живот е Христов живот, Божествен живот. Тоа се гледа преку содржината и достоинството на нашиот живот.

Ако нема покајние ќе има неблагоданост, ако нема очистување на срцето ќе има бесчуствителност, ако нема насоченост на животот кон обожување ќе има свесно или несвесно определување за злото, иако ќе има радост и веселие, но на сметка на мачениците кои ги произведуваме од нашето нехристијанско однесување.

Храната му се состоеше од диви плодови, треви и корења, а притоа јадеше еднаш во седмицата. И кој би можел да ги опише сите неговите подвизи, во непрестајната молитва, солзи и трудови, во зимен мраз и летна горештина лежејќи на гола земја наместо на мека постела.  Навистина испосник, навистина пророк, навистина маченик, кој лежи врз студен камен!

Ако сакаш да го пронајдеш патот што води кон животот, тоа барај го во оној Пат, Кој Сам за Себе вели: Јас сум патот, вистината и животот (Јн. 14, 6), и таму ќе го пронајдеш. Но, барај го со голем напор, зашто малкумина го наоѓаат (Мат. 7, 14); во спротивно, ќе отпаднеш од тие малкумина, и ќе бидеш во мнозинството.

Како што телото, умирајќи се одделува од сè што е живо така и умот, умирајќи во дејствието на совршената молитва, се отсекува од сите светски мисли. Зашто ако не умре со таква смрт, тој не може да биде со Бога и да живее со Него.

Тоа секако упатува на она евангелско место каде што Спасителот им зборуваше на апостолите, сакајќи да им го покаже најважниот и најсуштествениот дар со којшто човекот е богоовенчан:  Еве, ви давам власт да настапувате на змии и скорпии, и на секаква непријателска сила; и ништо нема да ве повреди; но не радувајте се на тоа, дека духовите ви се покоруваат, а радувајте се, што имињата ваши се напишани на небесата! Името на богатиот остана ненапишано на небесата.

На Литургијата беше извршена хиротонија на Архимандритот Тихон (Шевкунов, кој во православниот свет е особено познат по своето дело „Несвети а свети“),настојател на Сретенскиот ставропигијален машки манастир, во епископ Егоревски викарен на Светејшиот Патријарх Московски и на цела Русија Кирил.

И така, ако сакаш да ја одржиш победата над страстите, пребивај во молитва и со содејство на Бога внатре во себе, слези во длабочината на срцето и таму проследи ги следниве три силни дивови: заборавноста, мрзеливоста и незнаењето. Тие се потпора на вознемирувањата на мислите, преку нив навлегуваат другите зли страсти, се враќаат, дејствуваат, живеат и крепат во душите на сластољубивите

На 01.11. 20015 година, во 12ч. во  храмот  Рождество на Пресвета Богородица, во Скопје, ќе се организира  групно  венчавање. По тој повод се повикуваат сите верници кои имаат желба, а досега немале можност, да се венчаат во црква да се пријават лично во самиот храм кај парохиските свештеници  или на бројот 02 3227-165.

Раздразнителноста или лутината, е една од трите дела на душата. Дадена ни е не за да се гневиме на ближните, туку за да имаме ревност против гревот. А кога сме јадосани на ближните, ние го правиме тоа спротивно од намената на природата. Раздразнителноста во нас добива сила од гордоста.

Нашиот Господ го зеде не само телото, туку и душата, умот и волјата - сѐ што ѝ припаѓа на човечката природа – за да се соедини со целото наше битие, за наполно да го проткае, поврзувајќи го во целина она што е Негово со она што е наше... Тој споделува со луѓето сѐ, освен гревот... Во тоа е силата и благодатта на Светата Тајна на Причеста во душите...

„Навeчeр настанува плач, а изутрина гoлeма радoст. Oвиe збoрoви уштe значат дeка  нoќта e за плач, за мoлитва и за пoкајаниe какo и за бoгoразмислувањe. Пoсeбнo нoќта e за пoкајаниe, а вистинскo пoкајаниe нeма бeз плач. Нoќe чoвeкoт нeпрeчeнo размислува за свoитe дeла, за збoрoвитe и мислитe свoи и сe каe за сè штo направил прoтив закoнoт Бoжји.

Ревносната молитва е непосредна духовна должност за зачувување на круната на добродетелите – љубовта. Подвизувајте се во молитвата доколку сакате во вас да престојува Христос и Тој, како најопитен војсководец, ќе се бори заедно со вас. Ќе се бори со вас и ќе ви ја подари победата.

На   25.10.2015 година, кога светата црква го празнува споменот на Светите маченици Тарах, Пров и Андроник; Свети Мартин епископ Турски; Преподобен Козма Мајумски; Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, во сослужение со свештеници од Гостиварското намесништво го освети новиот храм „Св. Петка“ с. Церово-Гостиварско. Храмот е изграден од ктиторите г. Димчо и Даниела Трпески.

Денес, на 24.10.2015 г., Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар, во сослужение со Митрополитите Тетовско-Гостиварскиот г. Јосиф и Кумановско-Осоговскиот г. Јосиф, изврши големо осветување на новиот храм, посветен на преподобна маченичка Параскева – Петка во населбата Точила, Прилеп.

Ти ги имаш своите страсти, а тој неговите. Сепак вие можете да го живеете среќно вашиот живот, ако го внесете Христа меѓу вас, ако внесете љубов во вашите взаемни односи. Направете го овој, и онака краток и оскуден живот, колку што може поубав“.

Во секој случај, ако ја сфатиме минливоста на сите тие нешта, односно ако погледнеш на сѐ спокојно и си речеш: „Па, добро, колку години ќе живеам? Треба да направам нешто!“ Дури и ако не испадне сѐ онака како што сакаме, можеме да бидеме среќни и со тоа малку. Проблемите се нешто незначително во споредба со она што нѐ очекува после смртта, а исто така и среќата е незначителна ако ја гледаме во контекст на она што се случува после смртта.

 „Како верски водач ја преземам одговорноста и лично барам прошка за секој загинат човек – било да е тоа дете или возрасен. Затоа што како духовен пастир, како член на „цивилизирана“ Европа, не сторив повеќе за да се сопре ова патување, кое наместо билет за надеж, потопи толку многу луѓе во бескрајна жалост.“

Самата Црква како Тело Христово станува таква преку причасноста на Христос. Одземи ја Евхаристијата и сѐ ќе се растури. Ќе добиеме заедница што исповеда одредено учење, па нека е и многу добра, која живее според високи морални принципи, но ако таа не е причасна на Христа, не е соединета со Него во едно цело преку единството на Телото и Крвта – тогаш тоа ќе биде што било, само не Црква.

„Пет минути“ пред благословот на свештеникот, на Светата Трпеза имаме „леб“ и „вино“, но „пет минути подоцна“ пред нас се Божественото Тело и Крв на нашиот Господ!
„Пет минути“ пред хиротонијата на епископ, „избраниот“ е сè уште презвитер и не може да ракополага клирици, но „пет минути подоцна“ откако ќе биде хиротонисан на Божествената Литургија, тој ќе може да ракополага презвитери и ѓакони.