Ретроспектива (2005-2020): Иван А. Илин- За лишувањата
И секогаш кога нешто силно ми недостигаше или кога губев нешто омилено, јас размислував за кожената тетратка и за изреката на дедо ми. Јас и сега тоа го нарекувам „правило на среќа“ или „закон на оловниот војник“. Ми се чини дека овде е замешана и сказната на Андерсен „Истрајниот оловен војник“: малиот бил храбар – поминал низ оган и вода, и дури со око не трепнал…


„За време на нивниот земен живот, луѓето бараат се освен Христос Животодавецот, па затоа и се препуштаат на различни страсти: неверување, мала вера, себичност, завист, омраза, амбиција, задоволства во јадењето и пиењето и други страсти. Само кон крајот на својот живот, тие Го бараат Христа во Причест, непотребно плачат , и тоа е поради обичаите што другите ги прифаќаат “.
Вие коишто сте млади, полесно можете да ги приближите вашите родители, да им помоrнете да ги отворат срцата, отколку тие да се доближат до вас. Тие се во понапредна возраст, веќе се обременети со редица социјални потешкотии, имаат и егоизам возрасни луѓе се, имаат и свој тврд менталитет. Можеби и сакаат да се приближат до своето дете, но не можат, или го прават тоа,
„Престани да бидеш постојано незадоволен, престани да се жалиш и да преживуваш „неправда„, и да се однесуваш како некој постојано да ти е виновен. Секој смета дека неговиот проблем е најголем и најтежок. Но, Бог ни зборува: Јас доаѓам во твојот живот не да те избавам од тешкотиите, туку да го преобразам твојот однос кон нив.
Во духовниот живот е неопходно човек да има внатрешно расположение да го возљуби Бог. Но, воколку Бог за нас не е жива реалност, воколку човекот не чувствува љубов кон вистината, кон животот, тој не може да стане приемник на Божјите дарови. Затоа што кога тргнуваш по духовниот пат, кога ја започнуваш својата духовна борба, личната аскеза и барањето на Бог,
Сите ние се восхитуваме на светиите. Тие го постигнале она за кое што ние само сонуваме во нашата недостојност,неуспеси и секојдневни падови. Тие ја достигнале полнотата на христијанскиот живот - ги победиле своите страсти, ја обожиле својата личност, восприемајќи ја во целост Благодатта на Светиот Дух. Овие „гениии на духовноста“ (според С. Булгаков) се наши
Какo Бoг пуштил мана oд нeбoтo и гo нахранил израилскиoт нарoд вo пустината? Така сe прашуваат oниe кoи имаат малку пoим за мoќта на Сeмoќниoт Бoг. И уштe сe чудат заштo сe случуваат такви чуда, та цeлиoт нарoд да пoвeрува вo Бoга. Нo, Израилцитe сo oчитe видeлe бeзбрoј чуда Бoжји, а сeпак нe пoвeрувалe.
Немаме храброст да се осознаеме себеси. Немаме храброст да го осознаеме Христос. Зошто? Минуваат часови, денови и години во трчање и грижа, многупати и за бескорисни работи. Нашето срце не може да се смири а немирот станува трајна состојба на нашето битие. Многу пати не можеме без метежот а присуството на тишината нè излудува.
Заштo и Eвангeлиeтo и искуствoтo на нарoдoт eднoгласнo пoтврдуваат дeка никoј бeз гoлeми маки и жалoст нe гo oставил гoлeмoтo и кoриснo дeлo на зeмјата ниту пак сe прoславил на нeбeсата. Акo, пак, твoјoт живoтeн пат e сиoт навлажнeт сo пoт и сoлзи за дoстигнувањe на правдата и вистината, радувај сe и вeсeли сe, заштo навистина гoлeма e твoјата награда на нeбeсата.
Оние што сакаат да се соединат со Христа, и преку Исуса Христа со Бог Отецот, знаат дека тоа соединување станува во Телото Христово кое е нашата Света православна црква. Тоа соединување не е со Божјата суштина, туку со Христовата обожена човечка природа. Соединувањето со Христос не е само надворешно, ниту просто етичко.
Ако човекот е навикнат на злото, тој тоа го смета за нешто нормално, за природна состојба, а доброто му се чини некако неприродно, вознемирувачко, невозможно. Додека, пак, ако човекот е навикнат на доброто, тој тоа го прави не затоа што мора, туку затоа што не може да не го стори тоа, исто како што човекот не може да не дише, а птицата да не лета.
По Божјо благоволение излезе од печат Акатистот на Преподобниот отец наш Наум Охридски чудотворец. Во оваа книшка покрај Акатистот на македонски и црковнословенски јазик, содржано е и првото словенско житие на светиот Наум, химнографија за неговите тропари, како и поезија посветена на Светителот. 
Бараш благодат од Бога?























