Полезно и потребно

Бог ги создал ангелските чинови уште пред создавањето на светот и човекот. Како што вели свети Григориј Палама, Бог „ги создаде ангелите пред нас, заради нас, за да се испраќаат како ѓакони (служители)“. Свети Јован Дамаскин вели дека тоа се духовни битија, постојано во движење, слободни, бестелесни, кои Му служат на Бога и по благодат се несмртни.

Кој љуби нешто друго повеќе за во овој миг да биде таму, а не во недела на Литургија, на литургиското собрание овде, каде ве пречекува Христос, со Неговото Пресвето Тело и Неговата животворна Крв, тој нека нe зборува дека Го љуби Бог. Љубовта секогаш изискува конкретно сведоштво. Овој свет пее и зборува за љубовта, сите зборуваат за љубовта,

Што се однесува до внатрешното време, тука е неопходен груб филтер, што ќе може некако да го регулира текот на информацијата што пристигнува. Освен тоа, човекот треба да научи некое време да го поминаува сам, останувајќи насамо со својата сопствена душа. Нашите очи, уши и јазик често стануваат како пукнатини на сад, преку кои истекува неговата содржина. Тоа води кон внатрешно опустошување. Затоа христијанската аскеза бара контрола над надворешните чувства и

Мили мои, никого не вознемирувајте со вашето духовно дело! Проблемот е, што ние треба да живееме во хармонија, бидејќи, ако некој би ме замолил да опишам едно културно општество со еден збор, јас би му одговорил „хармонија“! Уште повеќе, ако некој би ме натерал да му кажам со еден збор, какво е значењето на Светото Писмо, по толку многу дискусии, по толку многу стотици години: Тоа е Хармонијата!

Современиот човек силно го чувствува дефицитот на време. Се чини дека времето лета сѐ побрзо и побрзо. Ноќта го менува денот како утрото да ги отвора трепките на небото, а вечерта за миг ги затвора. Во детството ни се чинеше дека денот трае необично долго, дека сонцето бавно, речиси незабележливо, како огромен кораб, плива во безграничните простори на небото, и на крај, после долго пливање стигнува на пристаништето зад горите, што го обрабуваат хоризнотот.

Луѓето прво треба да го распнат и да го погребат своето поранешно „јас“ (т.е. егоизмот, страстите и себичната волја) на Крстот и Гробот Христов за да можат да воскреснат со Него и „да одат во обновеноста на животот“ (Рим. 6, 4).
Ова е дејството на покајанието и прифаќањето на Крстот Христов. Без покајание, односно без постојано распнување на своето поранешно „јас“, невозможно е за верните да веруваат на евангелски начин, односно целосно да Му се предадат на Бог и да Го

СИНКО мој, со ова сакав да те научам дека: САМО ВИСТИНСКОТО место може правилно да ја одреди ТВОЈАТА ВРЕДНОСТ.
ЗАТОА не поставувај се себеси на погрешно место па да се лутиш ако не те ценат!!!
Тој што ја знае твојата вредност, ќе те почитува вистински, затоа никогаш не се ставај себеси на место кое не ти доликува. "

А нeминливитe врeднoсти влeгуваат вo рамката на душeвнoтo здравјe. Oтeц Јoван Крoнштатски пишува: “Ах, и јас самиoт чувствувам дeка, кoга сум пoтпoлнo здрав и кoга сo труд нe сe oптeрeтувам сeбeси, тoгаш умирам сo духoт, тoгаш вo мeнe нeма царствo Бoжјo, тoгаш сo мeнe владee мoeтo тeлo, а сo тeлoтo ѓавoлoт”.

Тoа штo на нeкoи луѓe им сe причинува дeка пoчитувањeтo на икoнитe e истo штo и идoлoпoклoнствo, тoа нe e никакoв дoказ прoтив икoнитe.

И на Eврeитe им сe причинилo дeка Христoс твoри чуда сo силата на сатаната, а нe какo Бoг;

и на Римјанитe им сe причинилo дeкахристијанскитe мачeници сe oбични вoлшeбници и маѓeсници.

Икона на Мајката Божја која што се наоѓа во келијата на Свети Нектариј Егински на островт Егина во Грција, и која е направена на Света Гора специјално за него по Божјо видение.За ова икона тој ја напишал химната за Богородица "Света Дево, Владичице, Нескверна Богородице Радуј се Невесто Неневесна .... ".Од иконата се шири огромна благодат и благоухание,

Еднаш се потопи еден брод. Се спаси само еден бродоломник, којшто успеа да стигне до едно пусто островче. Се обидуваше да преживее, постојано надевајќи се дека еден ден ќе помине брод да го земе. Поминуваа денови, седмици, месеци и ништо…

Со овие прекрасни и силни зборови на јеромонахот Кирил Пеј-чиновиќ, нашиот мудар преродбеник и игумен на Лешочкиот манастир,  го  започнувам  овогодинешното  поздравно  слово упатено до сите Вас, почитувани читатели на новиот двоброј 12/13 на епархиското списание „Огледало“. И навистина нема подобри зборови од Кириловите со кои можам да Ве поздравам, а истовремено и да Ве посоветувам...- Митрополит Тетовско-гостиварски г. Јосиф

Оваа танатофобија, оваа длабоко вкоренета патологија во човекот, произлегува од недоволна вера во животот вечен. Не сме Го спознале Христа како што треба. А Он секогаш ни вели: „Не плачи, не се плаши, стани, разбуди се, излези од материјалниот свет“. Да Го послушаме и да излеземе, се разбира, мисловно и во духовна смисла,