Кинеската конфучијанска цивилизација се залага за идеологијата „Слушнав само за луѓе што дојдоа да студираат, никогаш не сум слушнал да се бара од другите да бидат поучени“. Затоа Кина не се залага со сила да ги распространува конфучиските идеи во други земји и затоа не постои институционализиран трибунал во Кина. Не само што немало религиозни војни заради различните доктрини, туку напротив, се појавил комбиниран начин во развојот, и на крајот е оформена локализација на разните религии.

Ама ајде да бидеме автентични, тоа што реално сме, без маски, со сите болки што ги носи нашиот внатрешен човек… Оти Бог нè сака токму такви какви што сме, сака да Му дозволиме да влезе во нашиот живот и да нè изгради, да направи од нас она што најдобро ни стои, тоа што би можеле да бидеме. Единствено што Му треба е нашата согласност. Како Богородица: „Нека биде! Нека ми биде според волјата Твоја!“ Или само: „Еве ме, Господи!“

Некои се плашат дека стасува часот на нивниот крај. Овој бич на коронавирусот има и една позитивна страна, зашто од мигот кога ќе нè фати, поминуваат неколку недели додека не ни дојде крајот. Тоа значи дека имаме едно време кое можеме да го посветиме на подготовка за нашата средба со Бога, за нашето заминување да не стане неочекувано и неподготвено, но откако секојпат преку молитва пред Бога ќе го претставиме целиот наш живот,

Во текот на долгиот развој на Кина, базирајки се на религиозниот концепт „Хармонија во различности“ и немешањето на религиозните сили во политиката, различните етнички култури и разните религии успеаja да се комбинирaат заедно, да учат една од друга и да станат меѓусебни делови на традиционалната кинеска култура.

Само на компјутерскиот екран бришењето изгледа совршено, како совршен злостор. Но, за среќа, културата не е компјутерски екран, туку палимпсест, и тоа сочинет од многу, многу ракописи. И да избришете еден, ќе остане некој друг, кој можеби сведочи токму за избришаниот, а и избришаниот, ако малку го начадите, може да се појави. И конечно: кога бришете,

Во третата Недела од Воскресниот пост се поклонуваме на Чесниот и Животворниот Крст Господен, кој нè укрепува во деновите на жалост, потсетувајќи нè на бесконечната љубов на нашиот Спасител,

Кој прими крстни страдања заради нас грешните.

Оваа Недела се нарекува »крстопоклона« и се одликува со тоа што Крстот се изнесува на средината на храмот за поклонение.

 Иста така би ги охрабрил немоќните браќа и сестри, кои се плашат да ги целиваат иконите или крстот, или се плашат да примат свештеник за водосвет во нивниот дом - да имаат повеќе вера и доверба. Ако така лесно се ширеа болести од црквите, иконите и крстовите, Светата Православна Црква одамна ќе беше исчезната од лицето на светот, и за неа ќе се спомнуваше само во учебниците по историја. Ве уверувам и ве поттикнувам, да доаѓате без страв и сомнеж во црквите,

Ваквата ситуација придонесе православната Црква да развие и алтернативни начини за привремено следење на богослужбите. Еден од нив е и директниот пренос на богослуженијата на Фејсбук и Јутјуб, што започна да го практикува и нашата обител. Овој начин предизвика огромен интерес кај гледачите, така што богослужбите се следени од неколку десетици илјади луѓе, не само од нашата земја, туку ширум светот, вели сестра Ефимија.

1. Принесете Му на Господа, синови Божји, принесете Му на Господа јаганца, принесете Му на Господа слава и чест,
2. принесете Му слава на Господа и на името Негово, поклонете Му се на Господа во Неговиот свет двор.
3. Гласот Господов е над водите; Бог на славата загрми, Господ е над многу води.
4. Гласот Господов е во силата, гласот Господов е во велелепието.

Стравот е лош советник, но и причина да се појават многу од работите што претендираме да не ги видиме. Проблемот не е да нудиме мислење за тежината на болеста, туку да се прашуваме за етичките и политичките консеквенци од епидемијата. Прво што покажува бранот паника кој ја парализираше земјава е дека нашето општество веќе не верува во ништо освен во голиот живот. Очигледно е дека Италијаните се спремни

Пред почетокот на Светата Литургија, откако беше изнесен Светиот Крст на средина на црквата, Митрополитот г. Иларион Му се поклони, а по свештенослужителите пристапи и многубројниот народ да се поклонува на Светиот Крст. На крајот од Светата Литургија, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, произнесе пригодна беседа кон присутните верници.

На 22.03.2020 година, во параклисот „Св. Кирил и Методиј“ во манастирот „Св. Наум Охридски“ во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Плаошко-струшки и Дебарско-кичевски и администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на архимандритот Некатариј, игумен на манастирот, протоерејот-ставрофор Никола Христоски и протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски.

На 22.03.2020 година, во Третата недела од Великиот Пост, Неговото високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово служеше Света Василиева Литургија. На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати ново четврто по ред реиздание на Псалтирот.
Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.
Во прилог можете да го прочитате и воведот за оваа книга.

Сè извира од умно-срдечната молитва. Напредувајќи во молитвата ќе го најдеме олеснувањето од страстите. Скриените помисли со време ќе исчезнат, нашето срце ќе стане незлобливо детско срце. На почеток, како што рековме, постои тешкотија додека водичката не потече во браздата. Како што, на пример, за придвижување на една рачна механичка справа е потребен напор.

Старец Софрониј Сахаров во неговото дело за Свети Силуан Атонски раскажува како Преподобниот го сметал пушењето за пречка во молитвата и во духовниот живот воопшто. Неговиот став бил длабоко теолошки и доаѓал од искуствената и молитвена теологија, којашто е центар на учењето на Отците на православната Црква. Умот и срцето на човекот треба секогаш да бидат слободни за молитвата. Кое-годе дејство на човекот што не може да се одвива заедно со молитвата, н

 Според нашиот начин на живеење, кој е ангелски, и нашето пеење треба да биде ангелско, а не телесно.

Гласното пеење укажува на внатрешно умствено извикување, а ни е дадено само за случај кога сме напаѓани од

мрзливоста и нечувствителноста, за да нѐ воведува пак во исправно духовно расположение.

Псалмот ја привлекува помошта на Ангелите; постанува оружје против ноќниот страв, носи успокојување од дневниот труд; безопасност е за младенците; украс е за возрасните, утеха е за старците; тој е најубав накит за жените. Псалмот ја населува и краси пустината; внесува мудрост во општествените собранија;  тој е првично оучување за огласените; духовен прираст за оние кои напредуваат; утврдување на совршените и учителен глас на Црквата. Тој ги прави празниците светли; тој предизвикува тага по Бога;

Духовниот живот не се состои од некакво израмнување на нашите сметки со Бога. Зашто, она што е содржина на нашата побожност, не треба да го извршуваме затоа што тоа така некаде е напишано, или пропишано; дека ова е забрането, а она дозволено; дека едно смее, а друго несмее; или дека ова е според едно правило, а она според друго, - туку едноставно заради нашата љубов кон Бога.