Духовен Азбучник

Господарот на свадбата, сепак, му даде можност да се спаси и во тој последен час, обраќајќи му се љубовно со зборовите: „Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена облека?“, и трпеливо чекајќи го неговиот одговор. Но, овој молчеше. А требаше да рече само едно „прости“. Кога би се обидел со еден збор да ја опишам состојбата на немање свадбена облека, тоа би бил зборот – неблагодарност.“

И неговиот живот станува кошмарно талкање во овој лавиринт на огнени сомнежи и колебања. Покрај тоа, таквата личност се обидува да се спријатели со ѓаволот. Да се потсетиме дека сатаната, иако паднат дух, некогаш бил најмудриот меѓу ангелите. И во извесна смисла ѓаволот и демоните се многу помудри од човекот. Главната задача на демоните е да го испратат човекот во пеколот. И бидејќи

 Еднаш ми се приближи Атанасиј Андреевич, држејќи во раката голем сребрен крст,

што се носи на телото, и рече:
- Запамтете, овој крст е мој - и ми го стави на вратот.

Јас го чував тој крст како драг подарок, не помислувајќи каква сила има тој.

Открив случајно.

Не бидете мрзливи, туку пристапувајте ѝ на чашата на Животот, Бесмртноста, Љубовта и Светоста со страв од Бога и вера. А кој не сака и не се грижи за тоа, тој не Го сака Исус Христос и нема да Го добие Светиот Дух, и, со самото тоа, нема да влезе во Небесното Царство.
                                                                                                             св. Кипријан Картагински

Достоевски велеше: Се ми е дозволено. Овој израз е потполно точен во неговата духовна смисла, но не и во стварноста во која живееме. Каде греши Достоевски, ако греши? Во своето дело не се повикува на Апостол Павел кој вели: Се ми е позволено, но не е се полезно, се ми е позволено, но ништо не сакам да завладее со мене (1 Кор. 6, 12).

Самиот Господ ни доаѓа на помош, Самиот ни покажува колку се слаби нашите вредности пред Неговата вечна светост и моќ. Тој оди кон нас, а наша задача е да се сретнеме со Него, да се смириме пред Него, да го земеме крстот со вера и љубов и да се плашиме пред се да не си заминеме „тажни“.

Сo прeгoлeма смирeнoст таа сe надeвала на Бoга и нe сакала да сe надeва на свoитe дeла. Уштe пoмалку ниe би смeeлe да сe надeвамe на свoитe дeла и уштe пoвeќe трeба да сe ставимe вo рацeтe Гoспoдoви, пoвикувајќи за Нeгoвата милoст, пoсeбнo за  милoста при излeгувањeтo на душата oд тeлoтo.

 Кога би било можно завидливиот човек да ја има молњата на располагање и кога би можел да ја фрли – само тоа, се разбира, никој да не го забележи – на куќата, на делата на луѓето на кои им завидува, и сето тоа да го сруши и уништи… Тоа сигурно со голема злоба би го направил! Но, кога веќе тоа не е возможно, завидливиот пронаоѓа и користи едно друго оружје – клеветата, која е чедо на зависта.

Сите христијани, кои Го љубат Бога, во себе имаат еден копнеж: сакаат и тие да се преобразат. Не сакаме нашиот живот да остане телесен, не сакаме нашиот живот да остане на ниско и земно ниво, и да се сведе на празнотија, страсти и гревови.

Треба да навлеземе подлабоко во суштината на другата личност. Да погледнеме позади неговите зборови и мисли, позади неговите дела и неговите битки со страстите. Повеќето луѓе позади нечие неприлично поведение ќе видат еден хулиган, една груба и неучтива личност. Но, тоа е погрешен начин. Зад поведението и однесувањето на една личност треба да знаеме да ја видиме неговата болка,

Поради гревот човечки, од кого влезе немоќта во сета природа.
Знаеш ли, чедо мое, зошто победоносниот народ трпи порази од својата неслога и раздор, и јаде леб загорчен од солзи и пакост?
Затоа што ги победил душманите околу себе, а не ги победил во себе.

Никој никогаш не го победил времето, а тоа всушност не е ни цел.

Победата е над гревот, над смртта, над ѓаволот.

Времето тече само во една насока кон која и сѐ исполнува - вечноста.

А, просторот само го следи времето.
"Тогаш Петар Му одговори на Исуса и рече:

Св. Григориј Богослов вака го објаснува ова: „Не успевам да го замислам Едното, а веќе ме озаруваат Тројца; не успевам да ги разделам Тројцата, а веќе се вознесувам кон Едниот… Кога со умот ги спојувам Тројцата, гледам една Светлост, бидејќи не можам да ја разделам или измерам едната соединета Светлост“.

Да кажам " Прости ми! "за секое неизречен" Те сакам!", за прегратките што не ги дадов,за вратите што ги затворив, телефонските повици на кои не одговорив, очите што не ги погледнав, бакнежите кои не се остварија и за молитвите кои не беа изговорени.

Што е тоа љубов? Дали може да се дефинира? „Љубовта има многу имиња и многу дела, и изобилство на обележја и преголемо мноштво на својства – вели Св. Симеон Нов Богослов - но нејзината суштина е една и за сите потполно неоткриена,и за ангелите,и за луѓето и за секое друго суштество.

Апостолите Петар и Павле во одредена смисла ги симболизираат двата вида на вера. Верата на Петар е верата на обичните луѓе. Таа е безумна, тврда, непоколеблива како карпа (патем, името Петар означува „камен“). Оваа вера е како силен даб кој постепено расте во срцето на човекот и ја придобива силата заедно со него. Ова е верата на оние кои го гледаат Христа со очите на својата душа, без сомнеж или двоумење.

Во денешно време човекот често чувствува тага, очај, тромост, мрзливост, душевна здодевност и сите останати сатански состојби.
Тагува, плаче, меланхоличен е, не се грижи за своето семејство, троши многу пари на психоаналитичари и лекови.
Сето ова луѓето го нарекуваат несигурност, а православието верува дека станува збор за

 Во Новиот Завет, поточно во Првото Послание на Светиот Апостол Петар (1 Петр. 3, 1-7), е напишано дека жените треба да се трудат не само за надворешната убавина, туку и за внатрешната, која потајно, како постојаност и тих дух е скриена во срцето, а која пред очите на Бога е исклучителна вредност и драгоценост. Апостол Петар во продолжение вели дека мажите треба да живеат разумно со своите жени,

За да се молиш треба да имаш основа која што е неопходно да ја негуваш. Како што го чуваме нашето тело, така ќе го чуваме и здравјето на душата. Неопходно е да бидеме радосни. Кога се навикнуваме да се молиме ни се дава радоста Христова, и уште повеќе. Ако ти кој се молиш тагуваш, ако се нажалуваш и онерасположуваш, нешто во тебе не оди добро.