Божествена Литургија во храмот Рождество на Пресвета Богородица, Скопје (19.04.2017)

Пoбeдувајќи ги ситe наши нeпријатeли, Oн нè пoвикува да зeмeмe учeствo вo Нeгoвата славна пoбeда. Нe ниe да пoбeдимe, туку самo да сe придружимe на Пoбeдникoт. Самo Нeгoвата сила пoбeдува, самo Нeгoвoтo oружјe пoкoсува. Ниe смe бeз сила и бeз oружјe, а нашитe нeпријатeли сe страшни.Нo сo Нeгo и пoкрај Нeгo ниe ги пoбeдувамe пoсилнитe oд сeбe.






Го пишувам ова во недела, на Велигден. И немам намера да пишувам нешто делнично, туку да потсетам на важноста на светите нешта во животот на човекот, без разлика дали е верник или атеист. Без мистичното и митското, без чувството дека овој свет е вечна мистерија и тајна, а не банална, решена (макар и политичка) равенка, овој живот, без разлика дали сте политичар,
Бог допушта искушенија и препреки во духовниот живот за луѓето да се здобијат со „искуство и сила да Го познаат, да ја познаат Неговата промисла за нив, бидејќи низ искушенијата се стекнува мудрост“.
„Пред Твоето зачнување, Господи, еден ангел ѝ рече на Благодатната: Радувај се! Еден ангел го тргна и каменот од гробот при Твоето Воскресение. Едниот навестувајќи знаци на радост наместо тага, а другиот, наместо смрт, проповедајќи ни Го Животодавецот Господа. Добротвору на сите, Господи, слава Ти“
„За Тебе, распнатиот Господ и погребан, ангелот проповедаше и на жените им говореше: Дојдете, видете каде лежеше Господ, зашто Он воскресна, како што рече, како сесилен. Затоа Ти се поклонуваме Тебе, единствениот бесмртен, Животодавче Христе, помилуј нè“ (стихира на Господи повикав... во светата и Велика Недела на Пасха Вечер).
Во доброто помага Бог, а во лошото демоните. Но, тоа зависи од нашата волја. Треба себеси да се принудуваме на доброто, но знаејќи ја својата мерка. Треба да ја проучиме својата душа и она што е полезно за неа. На некого му е полезно да се моли повеќе, на некого да чита или да пишува. И да се чита е полезно, но подобро е да се 


„Науката и философијата самите на себе си го поставуваат прашањето „што е вистина“, додека чистата христијанска совест се обраќа кон вистината прашувајќи „Кој?“. Претставниците на науката и философијата често христијаните ги сметаат дека се сонувачи без длабочина,
Господи, жената што беше падната во многу гревови, која го позна Твоето Божество, кога го прими чинот на мироносица, пред погребението, Ти принесе миро редејќи и говорејќи: Тешко мене, ноќта на невоздржувањето и блудот, и мрачната љубов кон гревот ме обзема. Прими ги потоците од моите солзи, Ти; Кој од облаци ја произведуваш морската вода. Приклони се кон моите срдечни воздишки,
Колку сме непостојани ние луѓето! Колку лесно може да не заведе и занесе световната суета, да потонеме во сонот на духовниот немар, едноставно да заборавиме на својата душа, спасението и вечниот живот во Бога. Лишени од елејот на добри дела и без плодови од талантот што Бог ни го дал, секој миг можеме да заспиеме со смртен сон и да се најдеме неподготвени пред Младоженецот на нашите души.
Велики Понеделник го осветлува почетокот на страдањата Господови.
И тогаш ми се лизна патиката. Успеав само да сфатам дека паѓам и да си помислам: Крај!"
Предавниците се секогаш фарисејското свештенство, распнувачите и убијците се секогаш световната држава, а Богочовекот Христос се Неговите верни (Црквата) кои правилно растат по степените на духовниот развој. Нема ништо ново во овој свет.Затоа и постојано ви повторувам: во глобалниот театар на илузијата во којшто живееме многу страни немаме, или ќе бидеме со Христос или со другата страна – световната,

























