Поуки од Светите Отци

  Кога јадеш сети се на гладниот, жедниот и на оној што страда. Ако те наклеветиле, на доброто ти одговориле со зло, немој да држиш зло во срцето.

Прости и радувај се, зашто благодарение на тоа си се приближил на Бога за неколку скалила.“

Служев молитва за умножување на Грузискиот народ. Ноќе имав видение: двајца мажи дојдоа кај мене. Тие беа облечени како стари воини. Ме фатија за раце од двете страни и ме одведоа некаде. Влеговме во бела зграда без Крст. Собата беше обвиена во темнина, дури ни ѕидовите не се гледаа. Додека моите очи се приспособуваа на темнината,

Повеќето од нив високи и преку 30 м , а пречник на некои од нив изнесувал повеќе од 1м.
И покрај тоа што покривот на оваа мала црквичка е тенок без некоја потпора, сепак со векови стои како некое чудо да го држи. А од под Црквата извираат неколку извори со чиста вода, онака како што самата таа побарала од Господ.

 Потребна ми е вистинска, христијанска, жива, дејствителна љубов, потребно ми е срце кое љуби, жали за ближните, потребна ми е радост за нивната благосостојба, тага за нивните маки и болести, за нивните гревови, слабости, недостатоци, несреќи, с

Неговата душа никогаш нема мир. Тој секогаш е незадоволен – ова не е во ред, ова не е како што треба…
Но човекот кој е потполно предаден на волјата Божја може да се моли со чист ум. Неговата душа Го љуби Господа, и за него сè е пријатно и прифатливо.

Оној кој се подготвува за причестувањето со Светите Христови Тајни мора да има чиста совест, да нема непријатели, да биде ослободен од гнев, расеаност, смут, мрзливост, па со длабоко покајание на духот и во потполно сознание за својата недостојност, со страв и вера да пристапи кон Светата Чаша.

„Не сум мислел и не мислам, дека е едно и исто нешто:
да водиш стадо овци или волови и да управуваш човечки души.
Во првиот случај грижата е една:
да ги нахраниш овците и воловите и да ги направиш најдебели.

- Зошто си Му толку благодарен на Бога?
- Ми умре волот.
- И затоа се радуваш?!
- Јас сум голем грешник. Но Господ е милостив: ми го зачува животот и ме казни со смртта на волот.

Благослови ги моите непријатели, Господи. И јас ги благословувам и не ги колнам.
Непријателите повеќе ме истуркаа во Твојата прегратка, отколку пријателите.
Пријателите ме врзуваа за земјата, непријателите ме одврзуваа од земјата, и ги рушеа сите мои надежи во земјата.
Тие ме правеа странец во земските царства, и непотребен жител на земјата.

Свети Јован во едно од неговите посланија вели: „Совршената љубов го изгонува стравот“.  Што сака со ова да ни каже светителот? За каква љубов и за каков страв ни говори? Псалмопејачот (Давид) вели: „Имајте стравопочит кон Господа сите праведници Негови“.  Вакви изреки наоѓаме на многу места во Светото Писмо. Според тоа, ако светителите кои Го љубеле Бога и имале стравопочит кон Него, како можеме да кажеме: „Љубовта го изгонува стравот“?

Навистина е Божји дар да се чувствува длаболка болка поради гревовите.
Тоа е полно покајание, самоосудување со цврста намера да се остави дотогашниот гревовен живот, да се стане нов човек, да се помириме со Бога и со сопствената совест. Тоа е, исто така, и цврста доверба во Божјата сепростувачка добрина. Само оној кој свесно и искрено се кае добива простување. За непокајните, пак, следува пропаст.

   “Браќа, вразумувајте ги распуштените, тешете ги малодушните, поддржувајте ги слабите, бидете долготрпеливи кон сите. Внимавајте на некој да не му возвратите зло за зло, туку секогаш  барајте добра и еден на друг и во се”… Така во последната глава од своето послание до Солуњаните говори апостол Павле. Овие зборови се јасни, прости, кратки, но – колку во нив има светлина, колку добро и вистина…    

Без постот е невозможно да се зачува светоста, невозможно е телото да му се потчини на духот, па ни самата молитва нема да се вознесе и нема да има дејство, бидејќи падната природа ќе го надвладее телото и тоа ќе биде принудено да се распали. Од тоа распалување на телото доаѓаат мислите кои го валкаат умот; тие, пак, го возбудуваат и валкаат срцето, 

Покајте се, браќа! Побрзајте, да не останете зад затворени врати.

Покајте се, додека има време. Фрлете се во морето на милосрдието Божјо додека е време,

Самиот Бог нас не' повикува:
 „Дојдете сите кај мене... и Јас ќе ве одморам“.  ·

Монахињата Параскева ни поради елеј од кандилото на гробот на старец Гаврил и ни објасни како можеме да се помазуваме со него. Имав чувство како да сум добил некоја огромна сила. Така и беше!
Кај гробот на старец Гаврил во манастирот Самтавро.

И така, опфаќајќи нѐ од сите страни, ги спречува стрелите што доаѓаат однадвор да се допрат до нас, бидејќи Тој е нашиот дом; а сѐ што внатре е нечисто, Тој го исфрла надвор, затоа што како негов жител го исполнува целиот дом. Навистина, не заедничариме во нешто што е Негово, туку во Него Самиот; и не примаме во своите души некакви зраци и светлина, туку го примаме самото Сонце;

Кога не ги крадеш, а тие тебе те крадат? Кога ги благословуваш, а тие тебе те проколнуваат?
 Кога им даваш милостиња, а тие, за возврат тебе ти нанесуваат неправда?
Ти ги фалиш, а тие те осудуваат? Доаѓаат без никаква причина за да те разобличат,

И јас ги благословувам и не ги колнам. Непријателите повеќе ме истуркаа во Твојата прегратка, отколку пријателите. Пријателите ме врзуваа за земјата, непријателите ме одврзуваа од земјата, и ги рушеа сите мои надежи во земјата.
Тие ме правеа странец во земските царства и непотребен жител на земјата.
Како што гонетото животно наоѓа посигурно засолниште, отколку негонетото, така сум и јас,